مادر، داستان ساده‌ اما عمیقی دارد. مادری که می‌داند مرگش نزدیک است، می‌خواهد فرزندانش را بار دیگر به دور خود جمع کند تا هم در این لحظات با آنها باشد و هم هر آنچه در توان دارد را برای نزدیک‌کردن آنها به یکدیگر انجام دهد. بچه‌ها یک به یک در خانه‌ای قدیمی با حوض و گلدان‌ها و سرشار از یادگارهای گذشته گرد هم می‌آیند.
فرزندان با وجود همۀ اختلاف‌ها، چیزهای مشترکی دارند که بدون آنکه خود بدانند، آنها را با قدرت به یکدیگر پیوند زده است. مشترکاتی چون همین خانۀ قدیمی و خاطرات خوب و بدی که با یکدیگر داشته‌اند و روزگاری که با هم سپری کرده‌اند و از همه مهم‌تر مادری که خون او در رگ همۀ آنها و در رگ این خانه جریان دارد.
در واقع این خانۀ قدیمی و متروک مکانی است که همه به آن باز می‌گردند تا در کسی که آیینۀ همۀ آنان است و در گذشته‌ای که در بند بند این خانه پنهان است خود را بیابند. آنها با یادآوری گذشته، خلاء امروز و دیروز خود را پر می‌کنند. در فاصلۀ امروز با دیروز، حوادث بسیاری اتفاق افتاده است، هر کس تعلق خاطری دارد که او را از همدلی با دیگران منع می‌کند، همه آنقدر دور شده‌اند که مراودۀ مجدد و ایجاد ارتباط با خواهر و برادر برای آنها دشوار است.
مادر که همه چیز را می‌بیند و می‌داند، گذشتۀ خانواده را باز آفرینی می‌کند تا همۀ اهل آن خانه با یادآوری همدلی‌ها و همبستگی‌های گذشته دوباره با یکدیگر همدل بشوند. هر شش فرزند تنها به این خانه فرا خوانده می‌شوند تا بتوانند بر آنچه از گذشته دارند بدون اندیشیدن به دلمشغولی‌ها و دلبستگی‌های امروزشان بیندیشند و آنها را بیابند.

فضای فیلم غم آلود است، زیرا به حسرت برای گذشتۀ از دست رفته آغشته است. مادر و فرزندانش هر یک به نوبۀ خود، وقتی پایشان را به خانۀ قدیمیشان می‌گذارند، این حس حسرت را دارند. اما شاید خانه نمادی باشد از کل این جهان که هر کس با هر وضعی در آخر، وقتی به گذشته می‌نگرد، احساس حسرت می‌کند. راهی برای پایان‌دادن به این حسرت هست؟

بوتیک داستان پرغصه‌ای است که در آن «اِتی» (یا احترام) خانواده‌ای فقير دارد، از خانه گريخته و همراه با دوستانش خانه‌ای اجاره كرده است. او مدتی است اجارۀ خانه را نپرداخته و صاحب‌خانه قصد دارد آنها را بيرون كند. «جهانگير» (یا جهان) در يك بوتيک كار می‌كند و به بهانۀ دادن شلوار مورد علاقۀ اِتی به او سعی می‌كند به او نزدیک شود. جهان فهميده كه اِتی دختری ساده‌دل و گيج است و فرار او به تهران و همین سرگردانی‌اش او را دچار آسيب و خطر خواهد ساخت. جهان با دوستانش در خانه‌ای مجردی زندگی می‌كنند و هر كدام مشكلات خودشان را دارند. قضيۀ برداشتن شلوار توسط جهان از بوتيك آشکار می‌شود و «شاپوری»، صاحب بوتيك، او را اخراج می‌كند. اما مدتی بعد، او كه درگير مشكلاتی است دوباره سراغ جهانگير را می‌گيرد و می‌خواهد او را به كارهای خلاف خود بكشاند، اما جهانگير اعتقادات خودش را دارد.
جهان به رغم علاقه‌اش به اتی، به خاطر فقری كه درگير آن است و همين طور به خاطر رؤياهای اتی از احساس خود چيزی به او نمی‌گويد، اما به هر بهانه دوست دارد به او كمك كند. سپس تصميم می‌گيرد ابتدا مشکل دندان‌درد او را حل كند، اما همان هنگامۀ مداوا و جراحی دندان اتی،‌ خانوادۀ اتی سر می‌رسند و او را با فحش و كتك و دشنام به خانه می‌برند.
جهانگير كه نگران سرنوشت اتی است با نشانی كه از خانۀ او دارد به سراغش می‌رود، اما «محسن» برادر كوچك اِتی به جهان می‌گويد كه اِتی پول‌ها را برداشته و دوباره از خانه گريخته و قصد داشته به جايی دور برود.
جهان كوله‌ای كه از اتی به جا مانده را، همراه با شيشۀ گلاب و يك بسته شمع، از محسن می‌خرد و خيلی اتفاقی از تقويم كوچك اتی پی می‌برد كه او نشانی شاپوری را يادداشت كرده و احتمالاً به سراغ او رفته است. جهان به منزل شاپوری می‌رود. شاپوری به او می‌گويد كه اتی آنجا بوده است. جهانگير كه پی‌ برده شاپوری چه بلايی بر سر اتی آورده، با شاپوری درگير می‌شود و با همان شيشۀ گلاب او را می‌كشد. جهان زخمی و با صورتی خونين وارد آسانسور می‌شود و دكمۀ طبقه پايين را فشار می‌دهد.

این فیلم بخشی محدود از مسائل اجتماعی ایران را نشان می‌دهد، اما آنچه واقعیت بیشتری دارد این است که فیلم‌هایی با درونمایۀ اجتماعی و با سیاه‌نمایی یا با درونمایه‌ای طنزآمیز فروش بیشتری خواهند داشت، هر چند اکثریت جمعیت یک کشور به چنین دغدغه‌هایی دچار نباشند.

آژانس شیشه‌ای داستان «عباس»، بسيجی شهرستانی است كه تركش خمپاره‌ای را كنار شاهرگ گردنش از دوران حضورش در جبهه به يادگار دارد. او به اصرار همسرش «نرگس» برای معاينه به تهران می‌آيد و در خيابان با همرزم سابقش «كاظم» روبه رو می‌شود كه با اتومبيلش مشغول مسافركشی است.
پزشك وضعيت عباس را بحرانی تشخيص می‌دهد و توصيه می‌كند هرچه زودتر برای درآوردن تركش به لندن برود. كاظم برای تأمين هزينۀ سفر عباس، حاضر می‌شود اتومبيلش را بفروشد. در آژانس هواپيمايی، خريدار اتومبيل، پول را به موقع به كاظم نمی‌رساند و او به ناچار به رئيس آژانس پيشنهاد می‌كند تا رسيدن پول، سوييچ و مدارک اتومبيل را به گرو بردارد، اما رئيس آژانس نمی‌پذيرد.
كاظم كه عصبانی شده، شيشۀ دفتر آژانس را می‌شكند و پس از خلع سلاح يك مأمور نيروی انتظامی، مشتريان آژانس را گروگان نگه می‌دارد تا مسئولان ترتيب سفر فوری او و عباس به لندن را بدهند. آژانس به سرعت توسط نيروی انتظامی و امنيتی محاصره می‌شود و در اين بين «اصغر»، همرزم كاظم و عباس نيز به افراد داخل آژانس می‌پيوندد.

از طرف ديگر «احمد» ـ كه خود همرزم كاظم بوده ـ به همراه فردی به نام «سلحشور» به‌عنوان نمايندگان نيروهای امنيتی وارد آژانس میشوند و از كاظم می‌خواهند كه اسلحه را كنار بگذارد. كاظم نمی‌پذيرد و پس از آزاد كردن چند گروگان به احمد و سلحشور تا شش صبح مهلت می‌دهد تا اتومبيلی را برای بردن او و عباس به فرودگاه به آژانس بفرستند.
ساعت شش صبح، اتومبيل به آژانس نمی‌آيد و كاظم رئيس آژانس را به‌عنوان قربانی اول انتخاب و كشتن او را صحنه‌سازی می‌كند. سرانجام خودرو می‌رسد، مأموران با نقشۀ قبلی وارد آژانس می‌شوند و درحالی‌كه رانندۀ اتومبيل سوييچ آن را در اختيار ندارد، افراد داخل آژانس آزاد می‌شوند و از دست اصغر با اسلحۀ خالی از فشنگش نيز كاری برنمی‌آيد.
سلحشور، شادمان، همه چيز را پايان يافته تلقی می‌كند، اما احمد با يك چرخ‌بال سر می‌رسد و با حكمی از مسئولان رده بالا، عباس و كاظم را به فرودگاه می‌رساند. هنوز هواپيما از مرز هوايی كشور خارج نشده كه درست هنگام تحويل سال نو، عباس برای هميشه آرام می‌گیرد.