نتایج جستجو:


ایران شناسی و ایران شناسان

در معرفی مجموعه «ایران‌شناسی و ایران‌شناسان» توسط فرهنگستان زبان و ادب فارسی آمده است: گروه دانشنامه تحقیقات ادبی، پس از به پایان رساندن تألیف دانشنامه زبان و ادب فارسی، به سرپرستی و مدیریت زنده‌یاد استاد اسماعیل سعادت، عضو پیوسته فقید فرهنگستان، در دو نسخه ۷ و ۱۲جلدی، در حال سامان دادن به مجموعه‌های تخصصی مندرج در دانشنامه است. از جمله این موضوعات است: انواع ادبیات و سبک‌های ادبی، ادبیات معاصر، ایران‌شناسان، ادبیات ایران پیش از اسلام، مداخل مربوط به حوزه بلاغت و فنون و آرایه‌های ادبی، دستور زبان فارسی، کتاب‌های تاریخی و تذکره‌های فارسی، زبان‌ها و گویش‌های ایرانی، اعلام قرآنی و دینی، نویسندگان و شاعران پارسی‌گوی، اهم کتاب‌های نظم و نثر فارسی، جای‌های تاریخی و افسانه‌ای، و فرهنگ‌ها.

مجموعه حاضر گزیده دیگری از مقالات دانشنامه زبان و ادب فارسی است در ۱۱۱ مقاله، شامل مهم‌ترین اطلاعات مربوط به ایران‌شناسانی که سال‌ها در زمینه‌های متنوع فرهنگ، تمدن، تاریخ و زبان و ادبیات ایران‌زمین مطالعه، تحقیق، تحصیل و تدریس کرده‌اند. حاصل این پژوهش‌ها آثار مهمی است که در بسیاری از موارد، به‌عنوان منابع معتبر و دست اول، در دانشگاه‌های ایران معرفی و تدریس می‌شوند.

در مقاله «ایران‌شناسی»، با توجه به مفاهیم ارائه‌شده در باب ایران‌شناسی خارجی و داخلی، به تعریفی از ایران‌شناسی پرداخته شده است و آن را از تعاریف غیرعلمی، که بر جلوه‌های سیاحتی و زیارتی یا جاذبه‌های گردشگری ایران تأکید می‌کند، متمایز کرده و آن را چنین تعریف کرده است: ایران‌شناسی عبارت‌ است از مطالعه و تحقیق در کلیه جنبه‌ها و مظاهر تمدنی ایرانی و شناساندن این تمدن به جهان. مجموعه دستاوردهای ایران‌شناسی نشان می‌دهد که این علم شامل بررسی تمدن ایران باستان و، به‌موازات آن، در تمدن عصر اسلامی و تأثیر تمدن ایران باستان در ادبیات فارسی دوره اسلامی است. پیوند این دو دوره تاریخی سبب شد که ایران‌شناسان در تحقیقات‌شان به تمام جوانب تمدن ایران بپردازند.

الصحیفه السجادیه الکامله

الصحیفه السجادیه در این چاپ نسخه‌برگردان کهن‌ترین نسخۀ شناخته شده از صحیفۀ سجادیه است که در سال 416 ق در خراسان کتابت شده و هم‌ اینک در کتابخانۀ آستان قدس رضوی به شمارۀ 12045 نگهداری می‌شود. صحیفۀ سجادیه در اصل بخشی از این نسخه را شامل می‌شود و کهن‌ترین سند مکتوب شناسایی شده از یکی از مدارس کرامیه به شمار می‌رود، و از آنجا که روایت، کتابت، مقابله و تملک این نسخه از صحیفۀ سجادیه به دست کرامیه و وقف آن بر یکی از مدارس ایشان در نیشابور صورت گرفته، نسخۀ بسیار مهمی است و می‌تواند بیانگر نوع رابطۀ کرامیه با شیعیان باشد.

صحیفه سجادیه کتابی حاوی ۵۴ دعا از امام سجاد(ع). این کتاب پس از قرآن و نهج البلاغه مهم‌ترین میراث مکتوب شیعه به حساب می‌آید و به نام‌های «خواهر قرآن» و «انجیل اهل بیت» نیز مشهور است. بنابر ادعای شیعیان امامی صحیفه سجادیه مانند قرآن و نهج البلاغه از نظر فصاحت و بلاغت مورد توجه قرار گرفته است و امام سجاد (ع) بسیاری از معارف دینی را در دعاهای خود بیان می‌کند. در صحیفه سجادیه با موضوعاتی مثل خداشناسی، جهان‌شناسی، انسان‌شناسی و مباحث عالم غیب، فرشتگان، رسالت انبیا، جایگاه پیامبر و اهل بیت، امامت، فضایل و رذایل اخلاقی، گرامیداشت اعیاد، مسائل اجتماعی و اقتصادی، اشارات تاریخی، نعمت‌های مختلف خداوند، آداب دعا، تلاوت، ذکر، نماز و عبادت، مواجه هستیم. معروف‌ترین دعای صحیفه دعای مکارم الاخلاق است. بر این اثر شرح های بسیاری نوشته شده که مشهورترین آن‌ها ریاض السالکین نوشته سید علیخان شیرازی است. صحیفه به سیزده زبان از جمله فارسی و انگلیسی ترجمه شده است. بهترین ترجمۀ فارسی آن از عبدالمحمد آیتی و بهترین ترجمه انگلیسی آن با عنوان The Psalms Of Islam از ویلیام چیتیک، عارف مسلمان آمریکایی، است.

تحول در آداب کتابت و ترسل

آداب کتابت چیست؟ هنر نوشتن، مهم‌ترین دستاورد بشر و به‌واقع به‌ وجودآورنده تمدّن‌های بشری است. چنین دستآورد مهمی در گذر زمان تابع اصول، معیارها و رسوم بسیاری شده است. این اصول خود متأثر از نگرش و دانش انسان در هر دوره و حوزه جغرافیایی بوده است و با ویژگی‌های شخصیتی و روحی کاتب یا کاتبان ارتباط مستقیم داشته است. حتی نکاتی جزئی همچون میزان فاصله سطرها، تذهیبها، و نوع رسم الخطی که به کار میرفته تابع شرایط روحی و زمان و مکانی کاتبان بوده است. در کتاب‌ها و رساله‌های مربوط به آداب ترسل و نامه‌نگاری برخی از این اصول و رسوم معرفی و تشریح شده‌اند. با مطالعه این‌رساله‌ها و کتاب‌ها می‌توان مجموعه‌ای از اصول حاکم بر کار و اخلاق حرفه‌ای منشیان را استخراج کرد و با بررسی تاریخی آنها سیر تطور این اصول را مورد تحقیق قرار داد.

تحول در آداب کتابت و ترسّل با این هدف نوشته شده است تا در کنار جمع‌بندی موضوعات و عناوین مرتبط با سنّت کتابت انواع مکتوبات، پیوستگی و سیر تحول تاریخی این سنت‌ها را بررسی کند. در این اثر متن ۵۲ رساله و کتاب تألیف‌شده در بازۀ زمانی قرن دوم تا قرن سیزدهم هجری قمری بررسی شده و تدوین کنندگان تصویری از ادب و اخلاق منشیانه در تمدن ایرانی را ترسیم کرده اند. درواقع، این‌کتاب را می‌توان راهنمایی برای نسخه‌پژوهان و سندشناسان دانست که علاوه بر معرفی کلّی مباحث رایج در کتابهای انشاء، سرنخ‌هایی برای پژوهش‌های بیشتر در حوزۀ تاریخ کتابت، نسخه‌شناسی، سندشناسی و کتیبه‌شناسی به دست می‌دهد.

 

میعاد در دوزخ

میعاد در دوزخ اثری است درباره زندگی سیاسی خلیل ملکی.

خلیل ملکی تبریزی برای ما بیگانه‌‏ای آشناست. بیگانه بودنش در نگاه نخست سخنی غریب می‌نماید، چرا که در این سال‌ها حرف و سخن بسیار درباره‌اش گفته و شنیده‌ایم. سال‌هایی که نه تندی و درشتی، که بردباری و مدارا سکۀ رایج و پیمانۀ سنجش نیک و بد زمانه بوده‌اند. ملکی در این سال‌ها همواره با ما و سرآمد ما بوده است. راه و رسم او را در تمام این سال‌ها، چارۀ هر درد و مرهم هر زخمی انگاشته‌ایم تا به عیار و اعتبار همان سکۀ رایج و پیمانۀ سنجش، هرچه از او دور می‌شویم به ما نزدیک‌تر ‏شود.
شاه‌بیت غزل زندگی اندوهبار خلیل ملکی را چنان سروده‌ایم که هیچ اسارتی را برنمی‏‌تابید و اسیر توده نبود تا در چشم خطاپوشمان حقیقت دیگری پنهان بماند که توده را به‌‏صرف توده بودن، به‌‏صرف تهی‌‏دستی، کمال راستی و درستی پنداشته بود. گویی در سرسرای تاریخ، آیینه‌‏ای در غبار برابرش نهاده باشیم که در آن تصویری از او نه آن‌‏گونه که بود، که آن‌‏گونه که می‏‌انگاریم و می‌‏پنداریم نقش بسته باشد. آیینه‏‌ای‏ شکسته‏ به تاوان تندی و درشتی روزگار سپری شده‏ که جز خاک و خاکستر پیامد دیگری بر جای ننهاده باشد. ما ملکی، این بانگ فروخفتۀ فرودستان را از آغاز تا پایان، آوای رسای هشدار بی‌‏پژواک چنین روزگاری انگاشته‌‏ایم. خورشید تابانی که بار دیگر سر برآورده است تا ظلمت برخاسته از تندی و درشتی خطاهای بی‌‏شمارمان را فروبکاهد و فکر و اندیشه‏‌مان را جلا و درخششی تازه بخشد. بی‌آنکه لختی درنگ کنیم و بیندیشیم و ببینیم آیا به‌راستی چنین است که می‌‏پنداریم یا اینکه ملکی تنها نجوای بیگانه‌‏ای آشنا، نجوای ازخودبیگانگی ماست که بار دیگر سر برافراشته است؟

خلیل ملکی یکی از بزرگ ترین نظریه‌پردازها و سیاست مداران معاصر ایرانی بود که از اولین افراد تشکیل دهنده جبهه ملی اول به حساب می‌آید. وی از جمله اشخاصی بود که با وجود اختلاف عقیده اش در بسیاری از موارد با دکتر محمد مصدق، تا پایان کار او، در زمره یاران نزدیکش باقی ماند، اما بعد از کودتای بیست و هشت مرداد، در بیانیه ای این اتفاق را تنها تغییر دولت معرفی کرد.
میعاد در دوزخ از سیزده فصل تشکیل شده است که در آن به مسائل مختلفی با محوریت “زندگی سیاسی خلیل ملکی” پرداخته شده است. از جمله این موارد می توان به کِش و قوس‌ها با سفارت ایران در برلین، زندان قصر و پنجاه و سه تن زندانی، حزب توده شوروی و ایران، امتیاز نفت شمال و بحران آذربایجان، مقابله با رهبران حزب توده در ایران، اصلاح طلبی و انشعاب، حزب زحمتشکان ملت ایران، بحث آزادی و سوسیالیسم و اسلام و عدالت اجتماعی، عملکرد افرادی نظیر مصدق، مظفر بقایی و آیت الله کاشانی، تجربیات مصر، هند و یوگسلاوی، نهضت مقاومت ملی و جامعه ی سوسیالیست های آن اشاره کرد.

میعاد در دوزخ دارای کتاب نامه، تصاویر و اسناد مریوط به مطالب است و خوانندگان می‌توانند برای مطالعه و پژوهش بیشتر به آنها رجوع کنند.

تاریخ سیاست خارجی ایران

تاریخ سیاست خارجی ایران به قلم “روح الله رمضانی” که با عنوان فرعی “از صفویه تا پایان پهلوی اول ۸۷۹ تا ۱۳۲۰ شمسی” نیز شناخته می شود، اثری است پژوهشی و مستند که در کنار توصیف و تشریح نظام مند “تاریخ سیاست خارجی ایران” و همچنین تحلیل انتقادی آن، اسناد حائز اهمیت و حجم عظیمی از منابع قابل توجه را مورد بررسی قرار داده است. مهم تر از همه ی این که “روح الله رمضانی” در این اثر یک مبنای نظری تحت عنوان “مدل تعامل سه جانبه ی پویا” مطرح نموده است.
“روح الله رمضانی” اولین پژوهشگر آکادمیک و صاحب سبک است که به مساله سیاست خارجی در کشورهای درحال توسعه و علی الخصوص ایران پرداخته است و این اثر، نخستین پژوهش علمی پیرامون “تاریخ سیاست خارجی ایران” می باشد که در آن کوشش نوابغ سیاسی کشور برای مانایی آن و دنبال نمودن منافع ملی ایران از دیدگاهی آرمان‌گرایانه در شبکه ای از قدرت های داخلی، منطقه ای و بین المللی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است.

در فصل نخست تاریخ سیاست خارجی ایران، تعاملات میان شرایط داخلی، محیط بیرون و سیاست های خارجی تحت بررسی قرار گرفته است و در فصل دوم، اوضاع داخلی و خارجی در کنار اتحادهای صورت گرفته و جنگ هایی که رخ داده، زیر ذره بین رفته است. فصل سوم به مسائل مرزی با سرزمین های عثمانی، روسیه و افغانستان پرداخته و فصل چهار، اشاره ای مختصر به سیاست های خارجی اقتصادی داشته است. در فصل پنجم نوبت به انقلاب مشروطه و مداخلات و سیاست های خارجی می رسد و فصل ششم، بحث اشغال، تفرقه و سیاست بی طرفانه را بررسی می کند. در سایر فصل های کتاب از فصل هفت تا دوازده به مسائلی همچون ناسیونالیسم، کمونیسم، روی کار آمدن رضاشاه و منازعات وی با اتحاد جماهیر شوروی و بریتانیا و بسیاری از موارد دیگر پرداخته شده است.
به علاقمندان به نحوۀ ارتباط مسائل داخلی و سیاست خارجی مطالعه این کتاب پیشنهاد می‌شود، به خصوص از این زاویه که در دهه های پیش رو جهان به سمت دو قطبی شدن ابرقدرتها (آمریکا و چین) پیش خواهد رفت و بازی ایران به عنوان کشوری در مرز تعارض این دوقدرت از اهمیت زیادی برای دولتمردان و کنشگران سیاسی دارد.

شهر دختران

«الیزابت گیلبرت» نویسنده مشهور با رمان City of Girls به دنیای نویسندگی بازگشته است. این رمان برای گروه سنی بزرگسال مناسب است و ژانر غالب آن عاشقانه‌تاریخی است. کتاب شهر دختران در سال 2019 منتشر شد و علاوه بر کسب جایگاه پرفروش‌ترین‌های نیویورک تایمز، موفق شد نظر مثبت منتقدان بسیاری همچون گاردین را جلب کند. این اثر که یک اثر تاریخی است با نثر قوی گیلبرت، به بهترین نحو حس و حال زمان داستان را منتقل می‌کند و به طرز شگفت‌انگیزی واقع‌گرایانه است. مکان‌های واقعی و شخصیت‌های تاریخی حقیقی داستان، حسی اقتباسی به آن می‌دهند.

نویسنده اعتقاد دارد که ما در دوره‌ی خاص خشم و مقاومت زنانه در مقابل سواستفاده زنان به سر می‌بریم و هدفش این است که حق انتخاب زنان در این زمینه فراموش نشود. این کتاب داستان عاشقانه منحصر به فردی است که در دنیای تئاتر شهر نیویورک در دهه‌ی چهارم قرن 19 اتفاق می‌افتد. داستان از زبان یک پیرزن گفته شده و درباره‌ی وقایع دوران جوانی‌اش است. خاطرات او پر از خوشگذرانی و لذتند و کمی چاشنی حسرت وپشیمانی نیز دارند. رمان شهر دختران، روحیات زنان و زندگی بی قید و بند را به خوبی به تصویر می‌کشد و اشکال عجیب و غریب عشق حقیقی را بر خواننده نمایان می‌کند.

این کتاب علاوه بر داستانی ماجراجویانه و سرگرم‌کننده لایه‌های عمیق‌تری نیز دارد و به طرز هوشمندانه‌ای زنانگی و احساسات آن را نشان می‌دهد و اگر با دقت آن را بررسی کنیم مقاله‌ای متقاعد کننده در اعتراض به قضاوت اشتباه و تنبیه زنان می‌یابیم که ندایی است برای پس گرفتن حق و آزادی زنان.

«شهر دختران» به بررسی مضامین مربوط به جنسیت زن و بی بند و باری و همچنین خصوصیات ویژه عشق واقعی می پردازد.

در سال 1940 ، ویویان موریس نوزده ساله به دلیل عملکرد کم سابقه سال اول، از کالج واسار اخراج شد. والدین مرفه او را به منهتن می فرستند تا با عمه خود که یک تئاتر درخشان و فروپاشیده میانه شهر به نام Lily Playhouse دارد زندگی کند. ویویان در آنجا با یک شخصیت کامل از شخصیت های غیر متعارف و کاریزماتیک آشنا می شود، از بازیگرهای زن جذاب گرفته تا یک بازیگر مرد سکسی، یک بازیگر مشهور خانم، یک نویسنده خانم قاتل و یک مدیر صحنه مزخرف. اما وقتی ویویان اشتباهی شخصی انجام می دهد که منجر به رسوایی حرفه ای می شود، دنیای جدید او را وارونه می کند به طریقی که درک کامل آن سالها به طول خواهد انجامید. در نهایت، این او را به درک جدیدی از نوع زندگی اشتیاق می بخشد. همچنین به عشق زندگی او منجر خواهد شد، عشقی که از همه بقیه جداست.

ویویان که اکنون هشتاد و نه ساله است و سرانجام داستان خود را تعریف می کند، به یاد می آورد که چگونه وقایع آن سال ها مسیر زندگی او را تغییر داد – و ذوق و شوق و استقلال او را با این روش تغییر داد. او می گوید: “در برهه ای از زندگی یک زن، او از خجالت کشیدن همیشه خسته می شود.” “پس از آن، او آزاد است که به هر کسی که دلش می خواهد تبدیل شود.” شهر دختران با حکمت قدرتمندی در مورد میل و ارتباط انسان نوشته شده است و داستانی عاشقانه مانند هیچ داستان دیگری ندارد.

حماسه ملی ایران

یکى از معروف‌ترین کارهاى خاورشناسان در ادبیات ایران بحث دقیق و پرمغزى است که تئودور نولدکه Theodor NÎldekeخاورشناس معروف آلمانى به‌عنوان «حماسه ملى ایران» Das Iranische Nationalepos کرده و نخست در مجلد دوم کتابى به‌نام «اساس زبان‌شناسى ایران» Grundriss Dar Iranischen Philologie که در دو مجلد به سال‌هاى ۱۸۹۵ـ۱۹۰۴ در اشتراسبورگ Strassburgچاپ شده در صحایف ۱۳۰ـ۲۱۱ انتشار یافته و سپس جداگانه در مجلد مخصوصى در برلن و لایپزیگ به سال ۱۹۲۰ منتشر شده و پس از آن ل.باگدانو L. Bagdanov خاورشناس روسى مقیم هندوستان ترجمه انگلیسى آن را به عنوان “the Iranian National NÎldeke’s Epic” در بمبئى به سال ۱۹۳۰ انتشار داده است. این مبحث از روزى که انتشار یافته معتبرترین و جامع‌ترین بحث درباره حماسه‌هاى ملى ایران و شاهنامه فردوسى به‌شمار رفته و همه کسانى که در این زمینه‌ها بحث کرده‌اند بدان نظر داشته‌اند.

یکی از مهمترین تالیفات نولدکه «حماسه ملی ایران» است که بزرگ علوی آن را به فارسی ترجمه کرده است. دیدگاه‌های مطرح شده در کتاب «حماسه ملی ایران»، ابتدا در جلد دوم کتابی به نام «اساس زبان‌شناسی ایران» در سال‌های 1895-1904 به چاپ رسید و سپس در سال 1920 در قالب یک اثر جداگانه در شهرهای برلن و لایپزیک منتشر شد. پس از آن در سال 1930باگدانوف خاورشناس روسی ساکن هند، ترجمه انگلیسی این اثر را منتشر کرد.

ترجمه فارسی این اثر در سال 1309، یعنی زمانی که سعید نفیسی کار چاپ و نشر مجله شرق را عهده‌دار شد، بنا به درخواست وی از بزرگ علوی، از زبان آلمانی به فارسی انجام شد و قسمت‌هایی از این کتاب در شماره‌هایی از این نشریه به چاپ رسید. پس از توقف چاپ مجله شرق، سرانجام این کتاب در سال 1327خورشیدی، با پی‌گیری و توصیه سعید نفیسی برای اولین بار توسط انتشارات دانشگاه تهران منتشر شد.

این کتاب بهترین و معتبرترین مجموعه تحقیقاتى است که خاورشناسان اروپایى تا سى سال پیش درباره فردوسى و شاهکار جاودانى او کرده‌اند. در آن زمان هنوز دانشمندان ایران راه و روش تحقیق جدید را درست فرانگرفته و در این کار ورزیده و آزموده نشده بودند و بسیارى از تحقیقات مهمى که ایشان کرده‌اند هنوز انتشار نیافته بود. وانگهى فردوسى و آثار او زمینه بسیار وسیعى براى کاوش و جستجوهاى علمى است و سالیان دراز پویندگان و جویندگان در این دریاى پهناور شناور خواهند بود و باز دُرّ ناسفته از آن بیرون خواهند کشید.

مُثمِر

مُثمِر چنان که آرزو خود در دیباجه یاد کرده، بر بنیادِ کتابِ المزهرِ سیوطی (849-911) ساخت و سامان یافته است. المزهر فی علوم اللغة و انواعها یکی از صدها نوشته سیوطی دانشمندِ بسیاردانِ بسیارنویسِ مصری است که آدمی در برابرِ گستره یِ دانسته ها و نوشته های او جز شگفتی راهی ندارد. او در المزهر هر چند، چندان از دیدگاه‌هایِ خود چیزی نگفته، دیدگاه‌هایِ شمار بسیاری از زبان‌شناسان و ادیبان عرب پیش از خود را در ساختاری سنجیده و به سامان، از این جا و آن جا گرد آورده و رهاوردی به راستی گران‌بها پیشکش پژوهشگران کرده است. سیوطی در این کتاب که بی گمان با رنج و کوشش بسیاری سامان یافته، از کم و بیش 200 کتاب و رساله، با یادکردِ نامِ کتاب و نویسنده، بهره گرفته، کتاب و رساله هایی که سپس‌ها، چهل درصد آنها از میان رفته و به امروز نرسیده، و تنها بخش‌هایی ازآنها در کتاب سیوطی آمده، برجای مانده است. کهن‌ترین این کتاب ها العینِ خلیل (د:170) است از سده‌ی دوم و تازه‌ترینشان قاموس فیروزآبادی (د:817) از سده نهم. بسی از این کتاب‌ها نیز کتاب‌های ویژه زبان شناسی نیستند که یافتن و برگرفتن دیدگاه‌های زبان‌شناسانه از آنها آسان باشد، که کتاب‌های تاریخ و تفسیر و حدیث و طبقات و تراجم و فقه و برگرفتن دیدگاهی زبان شناختی از چنین کتاب‌هایی، آن هم در آن روزگاران، بی هیچ فهرست و نمایه و نت و نرم‌افزار، چه اندازه دشوار و دیریاب بوده است. آرزو ارزش این کتاب را به خوبی شناخته و از همین روی، کوشیده است با سرمشق‌گیری از آن، نخستین کتاب زبان‌شناسی فارسی را با نام مُثمِر پدید آورد. نامی که آشکارا در ساخت و معنی از نام مزهر الگو گرفته است: مزهر از “زهره” به معنی گل و شکوفه است و روی هم به معنی شکوفا، و پرگل و شکوفه؛ و راستی که این کتاب گلستانی سرشار از گل و شکوفه های همیشه خوش است. این واژه به معنی میزبان مهمان‌نواز نیز هست که با گشاده‌رویی برای میهمانان خوان ها می‌گسترد و از آنان پذیرایی می‌کند، و مگر سیوطی چنین خوانی برای خواستاران همواره نگسترده است؟ مثمر نیز از “ثمر” به معنی میوه است و روی هم به معنی میوه‌دارو پربار، و به مجاز سودمند و ثمربخش، و راستی که کتاب آرزو نیز بسی سودمند و ثمربخش است. آرزو نه تنها نام مثمر که ساختار و بخش بندی آن را نیز از مزهر سرمشق گرفته، چنان که شماری از بخش های مزهر با همان نام و نشان در مثمر نیز آمده، با این دوگانگی که سیوطی بخش‌های کتاب خود را “نوع” نامیده و آرزو “اصل”، و نام های عربی را به فارسی برگردانده.




جستجوی پیشرفته با گوگل

این جا یک سایت کتاب فروشی نیست.

هدف اول و غیر انتفاعی ما معرفی بهترین ها در میان انبوه آثار است.
در عین حال امکان خرید هم دارید.

×
تمام حقوق برای وب سايت آثار برتر محفوظ است. © 1387 - ۱۴۰۳
پياده سازی قالب توسط شرکت پرتونگار