نتایج جستجو:
فراخوان انتشار کتاب در باره ادبیات فارسی دوره میانه و اوایل عصر جدید
Call for Manuscripts: I.B.Tauris Studies in Medieval and Early Modern Persian Literature
I.B.Tauris is seeking book proposals for a new academic book series: I.B.Tauris Studies in Medieval and Early Modern Persian Literature.
This series provides a forum for cutting-edge scholarship from established and emerging scholars in the field of Persian literary studies. It publishes monographs that challenge received understandings of the primary source material and offer new ways of approaching both familiar and obscure texts. The series editor and advisory board encourage submissions from authors who adopt a comparative approach to the study of Persian literature that spans genres, periods, regions, and/or languages, however, studies of distinct periods and individual poets (or clusters of poets) will also be considered. The temporal scope of the series is the first millennium of literary production in New Persian, circa 850-1850, encompassing the medieval (or pre-modern) and the early modern periods. The geographical range is the full expanse of the Persianate world, from Anatolia and the Caucasus in the west, through Iran and Afghanistan, to Central and South Asia in the east بیشتر بخوانید
فرصت مطالعاتی دو ساله در دانشگاه ویرجینیا
محل برگزاری: ویرجینیا
تاریخ اعتبار: 1400/09/24
The Institute for Advanced Studies in Culture (IASC) at the University of Virginia invites applications for two-year postdoctoral fellowships. The Institute for Advanced Studies in Culture is an interdisciplinary research center and intellectual community based in the interpretive social sciences committed to understanding contemporary and historical cultural change and its individual and social consequences, training young scholars, and providing intellectual leadership in service to the common good. In its twenty-five year history, the Institute has cultivated projects on, for example, political culture and democracy, social theories of modernity and critical theory, moral philosophy and the public sphere, philosophical anthropology and religious experience, and human development and the making of the modern self in education.
Fellowships are open to all qualified candidates without restriction as to citizenship or current residence, بیشتر بخوانید
کتابت زبانهای ایرانی
قرآن و سنت تفسیری اش
کتاب حاضر مجموعه 21 مقاله از مقالات تفسیرپژوهی اندرو ریپین است، اما در لابلای آن، ناگزیر پرسشها و پژوهشهای قرآنی نیز درآمده است. فهرست کلی عناوین مقالات نشان میدهد که طرح مسئلههای اساسی و متنوعی در باب خاستگاه تفسیر و عوامل فرهنگی و اجتماعی آن؛ ارتباط تفسیر با سیره و قرآن؛ کهنترین متون تفسیری؛ مسئله ابن عباس در تفسیر قرآن؛ تحول تدریجی در پیدایش گونهها، ابزارها و روشهای تفسیری؛ فرهنگها و قاموسهای عربی؛ دانشهایی چون اسباب النزول، واژههای دخیل، و نسخ؛ و فهم قرآن بر مبنای عهدین (بایبل) به این کتاب غنای خاصی بخشیده است. با این همه، اهمیت کتاب حاضر بیش از آنکه در نتایج و دستاوردهای مولف آن باشد، در پرسشهای مهم و اساسی آن نهفته است.
در مطالعات تفسیری با پرسشهای مختلفی مواجهایم: چرا قرآن یا هر کتاب محوری دیگر نیازمند تفسیر شده است؟ نخستین دغدغههای تفسیری متوجه کدام بخشهای متن قرآنی شد؟ نخستین گونهها و رویکردهای تفسیری به ترتیب پیدایش چه بودند؟ ابزارها و روشهای تفسیری سه قرن نخست در تفسیر قرآن چه بود؟ در پاسخ هیچکدام از این پرسشها نمیتوان گفت:” واضح و مبرهن است که …”، زیرا هیچ امری بدون نیاز بدان واقع نمیشود و هیچ واقعهای بدون علت روی نمیدهد. در تاریخ تفسیر _ و به طور کلی در تاریخ علم _ نیز هیچ چیز طبیعی نیست. از این رو، جستجوی عوامل پنهان و آشکار در تحولات تاریخ علم تفسیر یکی از مهمترین وظایف تفسیرپژوهی است. اینکه چیزی ثابت مانده است، همان اندازه سبب و دلیل میخواهد که آن چیز تغییر و تحول یافته است. در میان اما، پرسشی مهمتر نیز در میان است: چرا این تفسیر هست، حال آنکه میتوانست نباشد؟ و چرا این تفسیر اینگونه است، حال آنکه میتوانست نباشد؟ این پرسش اساسی تمام مطالعات موردی در تفسیر پژوهی است.
مصحف صنعا و مسئله خاستگاه قرآن
این کتاب ترجمهای است از مقاله ۱۲۹ صفحهایِ بهنام صادقی (دانشگاه آکسفورد) و محسن گودرزی (دانشگاه هاروارد) با عنوان Ṣan‘ā’1 and the Origins of the Qur’ān که در سال ۲۰۱۲ در مجله Der Islam منتشر شده است.
این مقاله و دو مقاله دیگر بهنام صادقی با نامهای The Codex of a Companion of the Prophet and the Qur’an of the Prophet (Arabica, 2010) و (Arabica, 2011) The Chronology of the Qur’ān، نقش جدی در پیشبرد مطالعات قرآنی داشته است و در دهه اخیر، جزو پربازدیدترین و موثرترین مقالات اسلامشناسی در غرب بوده است. همچنین طبق دادههای گوگل اسکالر، هر یک از این مقالات تا زمان انتشار این پست، در حدود ۹۰ ارجاع گرفتهاند.
شایسته ذکر است پیش از این مقالات، عدهای از اسلامپژوهان غربی به پیشتازی ونزبرو، که به تجدیدنظرطلب (Revisionist) معروفاند، قرآن را قابل انتساب به پیامبر نمیدانستند و معتقد به تأخر تاریخ نگارش قرآن بودند. اما این مقالات بهنام صادقی و مقالاتی از دیگر محققان که در پی آن نگاشته شد، منجر به بهحاشیهرفتن این باور نادرست و تغییر نظر در میان بسیاری از پژوهشگران گردید.
برای نمونه، هربرت بِرگ، تجدیدنظرطلبی که مناظرات مختلفی با موتسکی داشته و سرویراستار دستینۀ Routledge Handbook on Early Islam است، در فصل “جمعآوری و تدوین قرآن” اظهار داشته است که تحقیقات بهنام صادقی دربارۀ تاریخی بودن مَصاحف صحابه، تحقیقات قانعکنندهای است و معتقد است که کار او نظریات تجدیدنظرطلبانی را که قرآن را مربوط به قرن دوم یا حتی دیرتر میدانستهاند، قویا به چالش کشیده است.
او در آخرین بند از مقالهاش میگوید که حتی پاتریشیا کرونه هم شواهد مربوط به رادیوکربن را میپذیرد و بر اساس آن نظریات پیشیناش را کنار میگذارد. کرونه در اواخر عمرش اظهار داشته است که هیچ دلیل منطقیای برای این وجود ندارد که تجمیع مصاحف توسط عثمان را زیر سوال ببریم و قرآن در زمانی وجود داشته است که روایات مسلمانان آن را ادعا میکنند.
او میگوید که با تحلیل انتقادی متن مییابیم که نسخه صنعاء و قرآن عثمانی، ریشه واحد داشتهاند که این ریشه واحد نمیتواند کسی باشد جز محمد.
همچنین شان آنتُنی، استاد دانشگاه ایالتی اهایو، معتقد است که تحقیقاتی که درباره قرآن انجام شده است نشان میدهد که این کتاب از نظر وثاقت و فرایند انتقال در میان باقی متون متقدم عربی بیهمتا است. این یک باور عامیانه یا مؤمنانه نیست، بلکه بعد از یک قرن و نیم تحقیقات شرقشناسان، محققان بر این مساله اجماع کردهاند.
او در آخرین کتاب خود درباره پیامبر، با استناد به پژوهش بهنام صادقی، مینویسد:
“بحث از قِدمت قرآن در دهههای اخیر به طور قابل توجهی به لطف پیشرفتهایی که در شواهد پالئوگرافیک و آزمایشهای رادیو کربنی که بر روی قطعههایی از قرآن بر روی پوست یا پاپیروس انجام شده، تقویت شده است.”
جستاری در پیشینه دانش کیهان و زمین در ایرانویج
انسان از دیرباز، نظارهگر دنیای شگفتانگیز آسمان بوده و جلوههای آن همواره بشر را مجذوب خود کرده است. هزاران سال پیش مردم میپنداشتند که ستارگان میخهایی نقرهای هستند که بر سقف آسمان کوبیده شدهاند و به خواست خدایان به دور زمین میچرخند. حتی تا چند صد سال اخیر نیز مردم، سرنوشت و پیشامدهای زندگیشان را به این اجرام کیهانی نسبت میدادند و برای تصمیمگیری دربارهی انجام دادن امور مهم، به نحوهی قرار گرفتن ستارهها متوصل میشدند.
اما امروزه بشر به یاری ابزار و تجهیزات بسیار پیشرفته چون تلسکوب و ماهواره، توانسته است اطلاعات علمی و اصولیتری درباره عناصر تشکیل دهندهی آسمان بدست آورد، گرچه هنوز هم برای شناخت اسرار شگفتانگیز آن راهی دراز در پیش رو دارد. این کتاب میکوشد تا با زبانی ساده گوشههایی از رازهای نهفته در کیهان را بازگو کند.
در مزدیسنا و اسطورههای ایرانی جهان هستی به چهار دوره سه هزار ساله تقسیم میشود. در سه هزار سال اول که دوره اصلی است، همه چیز در حال سکون و آرامش و جهان غیر مرئی است. این جهان به دو بخش تقسیم میشود. یک دنیای زیبا و اهورایی و یک دنیای اهریمنی و تاریک. اهورامزدا از وجود اهریمن آگاه است، اما اهریمن که در قعر تاریکی است، از وجود اهورامزدا بیاطلاع است. در سه هزار سال میانه که با خواب اهریمن آغاز میشود، اهورامزدا با استفاده از این فرصت دست به کار ساختن شش پیش نمونه جهان هستی یعنی آسمان، آب، زمین، گیاه، چهارپایان و بالاخره انسان میشود.
در این دوره همچنین هفت اَمشاسپَند (هفت جلوه مینوی) زاده میشوند. این فرشتگان مقرب عبارتند از:
سپِنتَه مَینیو یا روح نیکوکار.
وهُومَنَه (بهمن) یا اندیشه نیک.
اَشَه (اردیبهشت) یا راستی.
خشثرَه وَیریَه (شهریور) حکمرانی خوب.
اَرمَیتی (اسپندارمذ) اخلاص.
هَوروَتات (خرداد) کمال
اَمِرُتات (امرداد) یا بیمرگی
ایران شناسی و چند مقاله دیگر
داریوش آشوری در روزگاری که به لحاظ فکری و سیاسی به چپها (مارکسیستها) گرایش داشت و به طور طبیعی با شرق شناسی غربیها همدلی نمیکرد اولین مقاله این مجموعه را در دهه پنجاه شمسی منتشر کرده است. مراجعه به این مجموعه از منظر تاریخ اندیشه و دانستن سیر تحولات فکری این اندیشمند ایرانی سودمند است. او نام کتاب خود را این گونه انتخاب کرده است، ایران شناسی چیست؟ و چند مقاله دیگر
آشوری در این کتاب با نگاه ریزبین و دقیق خود میکوشد ماهیت شرق شناسی را بیان کند. او با تأثیرپذیری از گرامشی، خلیل ملکی، و ادوارد سعید شرق شناسی را نمایانگر تمایز بین شرق و غرب میداند و آن را بذاته یک دانش اروپایی که دارای پیشداوریهایی از قرن نوزدهم است. اما این تمایز به نظر او فقط در مفهوم جغرافیایی آن نیست بلکه فرق ماهیتی دارد. آشوری در آن دوره بر این باور است که غربیها مجموعهای از فرهنگها و تمدن های شرقی را، به مثابۀ “دیگری”، مورد مطالعه قرار دادند. این دیدگاه از آن جا ناشی می شود که غرب خود را مجهز به سلاح علم و دانش میدانست و با آن به مطالعه و کشف شرق، به مثابه یک ابژه/سوژه میپرداخت، ایرانشناسی و شرق شناسی هم به این دلیل علم محسوب میشوند که اروپائیان با روش عینی و بدون پیشداوری به مطالعه سوژه های خود می پردازند و این همان هشداری است که باید به خود بدهیم. در نظر آشوری غربیان ساده اندیشانه سوژههای خود را ابژه میکنند و سپس به مطالعۀ آنها میپردازند. کاری که میتوان آن را گونه ای امر ایدئولوژیک تلقی کرد. برای نقد و بررسی این دیدگاه که همچنان در ایران طرفداران بسیاری دارد خوانندگان میتوانند به آثار بعدی خود آشوری و نیز مقاله شرق شناسی مراجعه کنند.
آشوری در جایی از این کتاب میگوید کوششی که امروز برای «ایرانی کردن» همه چیز صورت میگیرد هیچ معنایی ندارد. نقاشی ایرانی، داستان نویسی ایرانی و …. معنایی ندارد مگر تکثیر اشیای عتیقه به شیوۀ عتیقه فروشان یهودی. اینها یا نقاشی اند یا تئاتر اند یا هیچ. اگر چیزی در این آثار هست که از لحاظ نگرندۀ خارجی به آنها خصوصیت قومی یا ملی میدهد همان چیزی است که از زیست مشترک در متن یک تاریخ برمیخیزد و نه از تصمیمات شخصی.
عنوان دیگر مقاله های این مجموعه عبارتند از: یادداشتهای سفر ژاپن در 1347 به مدت بیست روز؛ سیری در سلوک معنوی مهدی اخوان ثالث؛ کرگدن، کالبد شکافی یک واقعه (مرادش حاکمیت نازیسم است که در آن انسانها کرگدن شدند یعنی از دست دادن حساسیتهای انسانی، شعور انسانی، پوست کلفت شدن و …)؛ تروتسکی در آینۀ خود؛ داعیۀ روشن اندیشی: نگاهی به کتاب عرفان و منطق اثر برتراند راسل؛ فلسفۀ هگل نوشتۀ و. ت. استیس ترجمۀ حمید عنایت؛ سنت و پیشرفت؛ اسرائیل از آرمان تا واقعیت.
بازنامه
یکی از رشته های دانش مردم در دنیای قدیم اطلاع بر احوال و عادات و زندگی جانداران بخصوص شکرگان با حیوانات شکاری بوده است. صید با شکره یاجانداران شکاری از زمانهای بسیار قدیم در ایران متداول بوده و در در بارها و دستگاه امراء و بزرگان گروهی بازدار و یوزدار شکرگان را تربیت و تأدیب می کرده اند. توجه و عنایات پادشاهان و بزرگان به شکار با شکرگان سبب شد تا گروهی به تحقیق در احوال آنها پرداختند و مجموعه هایی بنامهای باز نامه، شکار نامه، صید نامه، شکره نامه فراهم آوردند. از آن جمله است باز نامه ابوالحسن علی بن احمد نسوی دانشمند مشہور قرن پنجم هجری و شاگرد ابن سینا. نسوی صاحب تألیفات متعدد در ریاضی و منطق و نجوم است اما چنانکه خودش می گوید از هشت سالگی آرزوی شکره داری در او پیدا شده و شصت سال از عمر خود را در این راه صرف کرده و سپاهیگری و خدمت سلطان هم باین سبب اختیار نموده است.
نسوی به شکره داری عشقی مفرط داشت و به سبب تقرب به دربار آل بویه از کتب موجود در کتابخانه ها بهره فراوان گرفت و با بیشتر بازداران و باز باران دیلمیان و غزنویان اوایل حکومت سلجوقیان معاشرت داشت و از تجارب آنها استفاده کرد و خودشن نیز به تجربه و تحقیق در زندگی شکر کان پرداخت و صاحب رأی و تجربه شد.
کتاب او در حقیقت مجموعه یی ازین تجارب و بهره گیریهاست؛ می گوید: “مدت شصت سال تمام عمر و مال در این شغل صرف کردم و کتابها که اندرین علم ساخته اند.”
اصطلاح بازنامه از دیرباز به کتابها یا رسالههایی اطلاق شده که در وصف انواع پرندگان شکاری و چگونگی پرورش و نگهداری آنها و شیوههای شکار با آنها و تشخیص بیماریهایی که بدانها مبتلا میشوند و طرق درمان این بیماریها نوشته شده است. کتاب بازنامه در واقع یک کتابی درباره جانورشناسی است. گفتهاند پادشاهان یونان و روم نخستین کسانی بودند که با باز شکار کردند. “ادارة بازیاری” از جمله ادارات پادشاهی بوده است، آیینِ بسیار کهن رها کردن باز در جشنهای نوروز، که “مرغِ نوروزی” جایگزین آن شد، شاهدی دیگر است. تداول واژههای “باز” و “بازیاری” و دیگر مشتقات آن، بویژه اسامی ایرانی طیور صید و آلات و اسباب آن در میان آرامیان و عربها و ارمنیان و جز اینان، گواه است بر اینکه این فن یکسره از تمدنهای کوهستانی مشرق و سرزمین ایران سرچشمه گرفته است.
حدود سیصد و نود و سه سال قمری از هجرت پیامبر می گذشت. در شهر ری که در آن زمان ازشهرهای علمی به شمار می رفت و مراکز علمی زیادی در آن وجود داشت، پسری به دنیا آمد. این پسر را پدر، علی نام نهاد. علی سالهای زیادی از عمرش را در همان شهر گذراند ولی چون اجداد او، اهل نسا بودند به نسوی شهرت پیدا کرد. نسا از شهرهای قدیم خراسان در نزدیکی شهر عشق آباد کنونی در جمهوری ترکمنستان است. این منطقه به ایران تعلق داشت ولی پس ازدوران نادر ، درتعیین خط مرزی ایران و روسیه درسال ۱۸۸۵ میلادی جزو ترکمنستان روسیه گردید.
نسوی از هشت سالگی به نگهداری پرندگان و جانوران شکاری، علاقه پیدا کرد. او از نگهداری پرندگان شروع کرد و با صرف حدود شصت سال از عمر و داراییش دراین راه، کتاب ” بازنامه” رانوشت. خود او می گوید: کتابهایی که در این علم به زبانهای هندی ، رومی و پارسی نوشته شده بود به دست آورده و خوانده است و علم پزشکی را در زمینه ترکیب کردن داروها، معجون ها و پادزهرها، خود تجربه کرده است.
علی نسوی، معاصر ابوریحان و ابن سینا بود و خود را شاگرد ابن سینا می دانست.
او در فلسفه، علم نجوم، منطق، پزشکی، داروشناسی و پزشکی جانوران زبردست واستاد بود. در ریاضیات، خصوصا هندسه، تخصص و تبحری فوق العاده داشت. وی از نخستین کسانی است که تعلیمات شیخ الرئیس ابوعلی را درخراسان و عراق منتشر کرد. ابوالحسن علی نسوی نزدیک به صد سال عمر کرد و تا آخرعمر در سلامت کامل بود ولی ده سال آخر عمرش به دلیل ضعف، توانایِی راه رفتن در کوی و برزن را نداشت و خانه نشین بود. هر چند تاریخ دقیق وفات وی معلوم نسیت اما اگر او صد سال عمر کرده باشد باید در سال ۴۹۳ هجری قمری دار فانی را وداع گفته باشد.
جذب استاد تاریخ اسلام در دانشگاه شیکاگو
Description
The Department of Near Eastern Languages and Civilizations at the University of Chicago invites applications for a tenure-track position as Assistant Professor in the History of the Middle East in the Early Islamic Period until the Mongols (i.e., until circa 1258 C.E.) with an expected start date of July 1, 2022 or as soon as possible thereafter.
Qualifications
The successful candidate should have a demonstrated ability and/or potential to carry out original independent research and publication on the social, political, and economic history of early Muslim/Islamic societies; be able to teach a wide range of courses from surveys to advanced seminars; be able to supervise theses and, in time, Ph.D. dissertations; and have a strong command of classical Arabic. Knowledge of an additional relevant language desirable بیشتر بخوانید