عکاسی صدوشصت‌سال بیش عمر ندارد و با وجود این، در زمان حاضر مبدل به یکی از اساسی‌ترین قالب‌های هنری جهان شده است. در کتاب جذاب عکاسان بزرگ جهان آثار بیش از چهل تن از بزرگ‌ترین نمایندگان این هنر تجزیه و تحلیل شده است و ضمن بحث دربارۀ زمینه‌های بسیار متنوعی همچون عکاسی خبری، تک‌چهره، منظره و مُد، رهیافت‌ها و سبک و شیوۀ برگزیدۀ بزرگ‌ترین عکاسان جهان ارائه گشته است.
از نیسِفور نیِپس که موفق به ثبت نخستین عکس شد و لویی داگر که اولین شیوۀ عکاسی را اختراع کرد، تا جوئل مایروویتز که امروزه یکی از نمایندگان اصلی عکاسی رنگی در آمریکا است، در این اثر معرفی شده‌اند. سبک و آثار این مجموعۀ بزرگ عکاسان، با تکیه بر گزیده‌ای از تصاویر آنان بررسی شده و خصوصیات شیوه‌های آنها در تحلیل‌های تفصیلی که در شرح عکس‌ها آمده، به صورتی گویا بیان گشته است.
در مقدمۀ کتاب با عنوان «سیری در تحولات فنی عکاسی» که نوشتۀ برایان کو، یکی از بزرگ‌ترین متخصصان تاریخ عکاسی دنیا است، اصلی‌ترین شیوه‌های فنی عکاسی (اعم از قدیم و جدید) که در این کتاب از آنها یاد شده و مورد استفادۀ این عکاسان مختلف بوده، تشریح شده است. علاوه بر این، از پیشرفت‌های پیاپی که در ساخت دوربین‌ها و سایر تجهیزات عکاسی روی داده نیز سخن به میان آمده است. فصل‌های مربوط به عکاسان، حاصل کار گروهی از متخصصان عکاسی است که به‌ طور خاص به شیوه و سبک عکاسان موردنظر علاقه‌مند بوده‌اند.
این کتاب حاوی تصاویر فراوان است و بیش از دویست عکس و طرح‌های توضیحی که اختصاصاً برای این اثر تهیه شده‌اند، بدان زینت بخشیده‌اند. واژه‌نامۀ تفصیلی و فهرست راهنما، بخش‌های تکمیل‌کنندۀ کتاب را تشکیل می‌دهند.

سی سال سینما بخش عمده‌ای از مقالات تألیفی و تعدادی مقالات ترجمه شدۀ احمد ضابطی جهرمی در زمینۀ سینما را طی سال‌های ۱۳۵۵-۱۳۸۵ دربرمی‌گیرد، که مجموعا شامل ۶۰ مقاله است.
هنگام مطالعۀ این کتاب خواننده می‌تواند کمابیش تمرکز مؤلف بر چهار حیطۀ اساسی هنر سینما را دریابد: مونتاژ تصویر و صدای فیلم، نظریۀ تاریخ و نقد فیلم؛ سینمای ایزنشتین؛ و سینمای مستند. همچنین برخی فصول این کتاب بیانگر پژوهش‌های نویسنده در بررسی جنبه‌ها و جلوه‌های بیان سینمایی در تعدادی از متون ادبیات کلاسیک پارسی، به ویژه شاهنامه است.
این کتاب بر اساس موضوع و سپس تاریخ تألیف فصل‌بندی شده است که دو دورۀ متمایز در پژوهش‌های سینمایی ضابطی جهرمی را شامل می‌شود: دورۀ اول (۱۳۵۵-۱۳۶۰) که حاصل آن پژوهش‌هایی در مونتاژ، سینمای ایزنشتین و نقد فیلم است و دورۀ دوم (۱۳۶۰-۱۳۸۵) که دربردارندۀ مقولات فنی و زیباشناسی تدوین و صدای فیلم و مطالب نظری و علمی مربوط به سینمای مستند است.