این مجموعه که بر اساس اسناد موجود در آرشیو «سازمان اسناد ملی ایران» تهیه و تنظیم شده است، محدوده زمانی اواسط حکومت ناصر الدین شاه تا اواسط دوران پهلوی دوم را در بر می گیرد. از آنجا که اسناد مذکور از لحاظ موضوع، گستردگی قابل توجهی را شامل می شوند، نگارنده جهت استفاده بیشتر محققین و خوانندگان، آنها را در ۱۰ فصل جداگانه طبقه بندی نموده است. به دلیل اینکه مطالعه اسناد به صورت خام، جز برای کسانی که به طور تخصصی مطلبی را دنبال می نماین، مفید فایده ای نیست، نگارنده اولا برای هر فصل مقدمه ای کوتاه ترتیب داد تا خوانندگان پیش از مطالعه اسناد، اشرافی هرچند مختصر نسبت به موضوع هر فصل حاصل نمایند و ثانیا برای اسناد توضیحی جهت استفاده بیشتر به صورت پانوشت تهیه و تحریر نمود.

کتاب‌ در دو قسمت‌ فارسی‌ و انگلیسی‌ است‌.

مرکز تاریخ شفاهی یهودیان ایران در ۱۹۹۵ در لس آنجلس، با تأیید و پشتیبانی ۱۶ سازمان یهودی ایرانی این شهر به وجود آمد. این مرکز برای گردآوری اسناد و انجام مصاحبه با افرادی به وجود آمده است که در دهه های معاصر ایران به گونه ای در تاریخ و زندگی علمی، فرهنگی، ادبی، اجتماعی و سیاسی، هنری، صنعتی و اقتصادی یهودیان ایرانی اثر گذار بوده اند، سینه شان گنجینه گران بهایی از این آگاهی هاست و بخشی از تاریخ معاصر را تشکیل می دهد. این کتاب به گردآوری دستاورد بیش از دوازده پژوهشگر دانشگاهی و غیر دانشگاهی، یک هنرمند بسیار ارزنده تئاتر، چهار هنرمند عرصه موسیقی و ده هنرمند جوان آماتور ایرانی منتشر می شود که دعوت هیئت مدیره را برای ایراد سخنرانی و یا ایجاد برنامه های هنری پذیرفتند.

این قوم صائبین مندائی می باشند که قرآن مجید در آیاتی چند که بعد از مقدمه ی این کتاب آمده است آن ها را موحد و اهل کتاب شمرده که چون عملی نیک انجام دهند شایسته ی اجر اخروی خواهند بود. صائبین قومی آرامی می باشند که محل سکونت اولیه آنان در مصر و فلسطین قدیم بوده و امروزه در جنوب کشورهای ایران و عراق زندگی می کنند. مندائیان را می توان از اولین آوارگان فلسطینی بشمارآورد که نزدیک دوهزارسال قبل بر اثر برخورد با اقوام دیگر مجبور به ترک دیار خود و مهاجرت از آن شدند، آنان از فلسطین و بویژه کناره های رود اردن به سوی شمال سوریه و بین النهرین و سپس خوزستان که در حوزه ی حکومت اشکانیان واقع بود کوچ کردند .

در قرآن از آیین آریایی باستان در کنار ادیان سامی یاد شده است که نشان از پیشینه فضای آیینی ایران و دینداری ایرانی است و این خود انگیزه ای برای شناخت این آیین و گذشته تاریخی این قوم می باشد. پژوهش حاضر بر آن است تا ضمن تبرئه آیین و فرهنگ باستان از اتهامات موافقان و مخالفان، تصاویر مستندی از گذشته کلامی آیینی، سیاسی، اجتماعی تاریخی ایران باستان ارائه کند.

مندائیان قومی هستند که به گمنامی در خوزستان زندگی می کنند. غیر از مردم خوزستان، مردم مناطق دیگر ایران عمدتا اطلاعی از موجودیت ایشان ندارند. مردم خوزستان نیز اکثرا اطلاعاتی معوج و مبهم از ایشان دارند. به زبان محلی ایشان را “صبی” می نامند که ظاهرا از ریشه ی “صب” عربی به معنای “ریختن آب” است از آن روی که مناسک دینی مندائیان غالبا با تعمید در آب جاری همراه است انتساب ایشان به “صب” و “صبی” نامیدن ایشان موجه می شود. اگرچه، ایشان خود را “مندائی” می نامند که مشتق از کلمه آرامی مندا به معنای “معرفت” است. اما مندائیان امروزه غالبا مایلند که از نام “صائبین مندائی” برای خود استفاده کنند و به این ترتیب انتساب خود را به “صائبین” مورد تأکید قرار دهند.