مؤلف کتاب حاضر، آنتون وِسِلز، استاد دانشکده الهیات دانشگاه آمستردام، با این نظریه که تورات، انجیل و قرآن را می توان به مثابه «داستان دوشهر»، اورشلیم و بابل، مکه و مدینه، فهمید و هر سه کتاب را دارای یک پیام دانست، به چگونگی بهره بردن از کتاب های مقدس در دوران حاضر پرداخته است.
براساس دیدگاه او یک شهر، اورشلیم، نماد شهر عدالت و صلح است و دیگری، بابل، نماد شهر بی عدالتی و ظلم. همچنین قرآن را می توان «داستان دوشهر»، یعنی مکه و مدینه، قلمداد کرد. پیام هر سه کتاب و دورنمای آنها، ساخت شهری جدید است؛ اورشلیمی جدید یا مدینه ای جدید که بنیان هایش براساس ارزش های الهی طراحی شده است و عدالت در آنها تحقق خواهد یافت.
به نظر مؤلف، از گذشته تاکنون، هریک از این متون مقدس را غالبا به گونه ای خوانده اند، فهمیده اند و تفسیر کرده اند که گویا هریک ضد دیگری است. اما فهم این سه متن در تعامل با هم، بیش از هر وقت دیگر ضروری است. این سه کتاب به پاسخ های یکدیگر نیازمندند. آنها را باید با هم دید و همواره آنها را به گفتگو کشاند و آنها را با یکدیگر وارد بحث کرد. این کتاب ها بیش از آنکه سبب خشونت و ترور باشند، راه حلی برای این مشکلات اند و داستان های انبیاء، که به نظر مؤلف یک داستان بیشتر نیست، همچنان برای عصر حاضر معنادارند.