نشریه مطالعات عرفانی، دانشگاه کاشان، شماره 14، پائیز و زمستان 1390
نویسنده: محمد پارسانسب
چکیده
مطالعه رابطه چندسویه متون ادبی, از ارتباطات عمیق فرهنگی, داد و ستدهای محتوایی و تعاملات ادبی آن ها در طی قرون متمادی, پرده برمی گیرد و به کشف راز زیبایی, کمال هنری و جاودانگی شاهکارهای ادبی می انجامد. مثنوی مولوی, از آن گونه شاهکارهایی است که نه تنها با متون ادبی پیشین رابطه دارد و با آن ها گفت وگو می کند, بلکه سخت با فرهنگ مردم گذشته و اهالی دین و تصوف و عرفان, پیوند می خورد. بررسی و تحقیق در آثاری که بتوان رد پای مفاهیم, ایده ها و ساخت های مثنوی را در آن ها یافت و نیز, تبیین نوع تعامل مثنوی با این متون, از اهداف پژوهش حاضر است؛ پژوهشی که لاجرم, به کشف منابع و مآخذی نویافته از حکایت هایی منجر شده که در کتاب مآخذ قصص و تمثیلات مثنوی نیامده اند و سرچشمه های تازه ای از آبشخور فکری مولانا را نمایان می سازد و جنبه های هنرمندی مولانا را تبیین می کند.
برای دریافت مقاله اینجا را کلیک کنید.