نشریه مطالعات عرفانی، دانشگاه کاشان، شماره 14، پائیز و زمستان 1390
نویسنده: محمد پارسانسب
چکیده
مطالعۀ رابطه چندسویه متون ادبی, از ارتباطات عمیق فرهنگی, داد و ستدهای محتوایی و تعاملات ادبی آنها در طی قرون متمادی, پرده برمی گیرد و به کشف راز زیبایی, کمال هنری و جاودانگی شاهکارهای ادبی می‌انجامد. مثنوی معنوی مولوی, از شاهکارهایی است که نه تنها با متون ادبی پیشین رابطه دارد و با آنها گفت وگو می‌کند, بلکه به جدّ با فرهنگ مردم گذشته و اهالی دین و تصوف و عرفان پیوند خورده است. بررسی و تحقیق در آثاری که بتوان رد پای مفاهیم, ایده ها و ساخت‌های مثنوی را در آنها یافت و نیز, تبیین نوع تعامل مثنوی با این متون, از اهداف پژوهش حاضر است؛ پژوهشی که لاجرم, به کشف منابع و مآخذی نویافته از حکایت‌هایی منجر شده که در کتاب مآخذ قصص و تمثیلات مثنوی نیامده‌اند و سرچشمه‌های تازه‌ای از آبشخور فکری مولانا را نمایان می سازد و جنبه‌های هنرمندی او را تبیین می کند.
برای دریافت مقاله اینجا را کلیک کنید.