مهمترین منابع حدیثی اهل سنت شامل صِحاح سِتة به ترتیب تاریخ دورۀ حیات مؤلفان در این جا فهرست شده‌اند. این فهرست به محقق کمک می‌دهد تا تغییرات و تحولاتی را دریابد که در فرآیند شکل‌گیری حدیث اهل سنت پدید آمده‌اند. برای تهیۀ این کتاب‌ها با بخش فروش سایت آثار برتر تماس بگیرید.
محمد بن اسماعیل بُخاری (194-256)، صحیح البخاری، استانبول، دارالدعوه، 1981؛ (1)
مسلم بن حَجّاج نَیسابوری (204-261)، صحیح مسلم، استانبول، دارالدعوه، 1981؛ (2)
محمد بن یزید قزوینی ماجه (209-273)، سنن ابن ماجه، قاهره، 1421/1379؛ (3)
سلیمان بن اشعث ابو داود (202-275)، السنن الکبری، قاهره، 1421/1379؛ (4)
محمد بن عیسی تِرمِذی (279)، سنن الترمذی، بیروت، دار الفکر، 1403؛ (5)
احمد بن علی النَسائی (215-303)، السنن الکبری، چاپ شعیب اَرنؤوط، بیروت ، الرساله، 1380/2001؛ (6) به شش مورد بالا صِحاح سِتة گفته می شود.
علی بن عمر الدارَقُطنی (306-385)، سنن الدارقطنی، مدینه، 1966.
عبدالله بن رحمان دارِمی (255)، سنن الدارمی، دمشق، مطبعه الاعتدال، بی تا؛
احمد بن حنبل (241)، المسند، چاپ احمد محمد شاکر، مصر، دارالمعارف 1950 / 1329؛
محمد بن یوسف شمس شامی ( -942)، سُبُل الهدی و الرَشاد فی سیرة خیرالعباد، قاهره، لُجنه احیاء التراث اسلامی 1997/1376ش؛