رازدانی و روشنفکری و دینداری

کتاب حاضر مجموعه‌ای است از پنج مقاله به قلم عبدالکریم سروش در باب دینداری و معنای رازدانی در دین.
نویسنده در مقالۀ اول ابتدا تعریفی از فرد روشنفکر ارائه می‌دهد و بعد با دلایلی اثبات می‌کند که روشنفکران در جامعه نباید به قدرت سیاسی برسند (مهم‌ترین دلیل نیز این است که اگر روشنفکر به اصحاب قدرت بپیوندد جایگاه روشنفکری خالی می‌ماند). در مقالۀ دوم او قرائت فاشیستی از دین را تشریح و مصادیق آن در جامعۀ امروزین ما را روشن می‌کند و آسیب‌های ارتزاق روحانیون از راه دین را بر می‌شمارد و نظر خود را با سایر روشنفکران دینی مقایسه می‌کند. در سومین مقاله از این کتاب سه فرهنگ ایرانی، اسلامی و غربی معرفی و سپس نحوۀ برخورد صحیح با این فرهنگ‌ها ذکر می‌شود.
در دو مقالۀ آخر که اصلی‌ترین مباحث کتاب در آنها مطرح شده است، ابتدا تناقض بین رازدانی و زندگی غافلانه بررسی می‌شود، سپس ارتباط این رازدانی با روشنفکری مطرح می‌گردد و در ادامه وظیفه و کارکرد روشنفکر دینی مشخص می‌شود تا معلوم شود که روشنفکر دینی به معنای دیندار بی‌دین نیست.