م‍ردم‌ ش‍ن‍اس‍ی‌ اص‍طلاح‍ات‌ خ‍ودم‍ان‍ی‌: پ‍ژوه‍ش‍ی‌ م‍ردم‌ ش‍ن‍اخ‍ت‍ی‌ در اص‍طلاح‍ات‌خ‍ودم‍ان‍ی‌ ج‍وان‍ان

کتاب مردم شناسی اصطلاحات خودمانی نوشته دکتر محمود اکرامی در پنج فصل (به اضافه فهرست منابع) و سیصد و یازده صفحه به نگارش درآمده است. فصول این کتاب از قرار زیرند:
فصل اول: کلیات پژوهش،
فصل دوم: پیشینه و ادبیات پژوهش،
فصل سوم: روش پژوهش،
فصل چهارم: یافته های پژوهش،
فصل پنجم: نتیجه گیری و
در انتها فهرست منابع.
فصل اول این کتاب (کلیات پژوهش) به مقدمه، بیان مساله، اهداف پژوهش، اهمیت و ضرورت پژوهش، سوالات اساسی پژوهش، واژگان اساسی پژوهش، روش پژوهش و جامعه و نمونه مورد مطالعه می پردازد. نویسنده در این فصل معتقد است به دلیل شکاف نسلی و زیاده خواهی نسلی و عدم اعتماد نسل جوان و نسل قبل از آن به یکدیگر، زبانی تحت عنوان زبان مخفی در جوانان به وجود آمده است که از آن در ارتباطات میان فردی و درون گروهی خود استفاده می کند. نمونه مورد بررسی وی در این تحقیق، جوانان 28-18 ساله مشهدی هستند که دکتر اکرامی اعتقاد دارد به دلیل گسترش ابزارهای ارتباطی دیداری و شنیداری، این واژگان قابل تعمیم به جوانان شهرهای دیگر کشور نیز هستند. در این پژوهش توصیفی از دو روش کتابخانه ای با تکنیک فیش برداری و میدانی با تکنیک پرسش نامه باز، مصاحبه عمیق و مشاهده مشارکتی استفاده شده است.
فصل دوم این کتاب که با عنوان پیشینه و ادبیات پژوهش معرفی شده است به بیان پیشینه عملی و نظری تحقیق، عناصر اصلی فرهنگ، خرده فرهنگ و اثرات متقابل فرهنگ و زبان (شامل موقیعت اجتماعی، نقش های جنسی، گروه سنی، سرمایه اجتماعی و شغل) می پردازد. در این فصل نگارنده ابتدا ادبیات موضوع را بررسی می کند و به چند اثر شاخص در حوزه زبان مخفی اشاره می کند از جمله:
1- سمایی، مهدی. فرهنگ و لغات زبان مخفی. 1382.
2- پرچمی، محب اله. پس کوچه های فرهنگ. 1382.
3- فهیمی، سید مهدی. فرهنگ جبهه. ؟
4- مستشارنیا، عفت. نسل جوان چگونه سخن می گویند؟، 1381
5- نبوی، سیدابراهیم. سالن 6. 1380
در ادامه وی به تعریف یکسری واژه های اساسی پژوهش جهت اجتناب از هرگونه سوءتفاهم و کج فهمی می پردازد و واژگان و عباراتی چون فرهنگ، فرهنگ عمومی، تغییر فرهنگ، انتقال فرهنگ، عناصر اصلی فرهنگ، خرده فرهنگ، نسبی گرایی فرهنگ، نظریه های فرهنگ، اثرات متقابل فرهنگ و زبان، زبان آرگو و اصطلاح را معرفی و تعریف می کند.
در فصل سوم این کتاب که روش پژوهش نام دارد اکرامی ابتدا روش های خود در این پژوهش را معرفی کرده، سپس در مورد جامعه و نمونه مورد مطالعه، نحوه مقوله بندی و نشانه های آوانگاری توضیحاتی را ارائه می دهد. وی در توصیف پژوهش خود، آن را تحقیقی ژرفانگر، توصیفی، اکتشافی و کیفی می داند، تحقیق که در سال 1383 در مشهد انجام گرفته است و از دو روش میدانی و کتابخانه ای سود جسته است. در روش میدانی، دکتر اکرامی از پرسشنامه باز (976 نفر به صورت نمونه گیری اتفاقی)، مصاحبه و مشاهده مشارکتی استفاده کرده است.
فصل چهارم نیز یافته های پژوهش اختصاص یافته است. در این فصل ابتدا سوالات پژوهش یکی یکی مطرح می شود، سپس اطلاعات گردآوری شده در ارتباط با آن سوال آورده شده و تجزیه و تحلیل می گردد. واژگان گردآوری شده به شیوه رایج فرهنگ لغت نویسی یعنی به ترتیب الفبایی منظم شده و صورت فونتیک هر واژه نیز در روبروی آن درج شده است.