مهمترین منابع حدیثی اهل سنت

مهم‌ترین منابع حدیثی اهل سنت شامل صِحاح سِتة به ترتیب تاریخ دورۀ حیات مؤلفان در این جا فهرست شده‌اند. این فهرست به محقق کمک می‌دهد تا تغییرات و تحولاتی را دریابد که در فرآیند شکل‌گیری حدیث اهل سنت پدید آمده‌اند. برای تهیۀ این کتاب‌ها با بخش فروش سایت آثار برتر تماس بگیرید.

 

 

محمد بن اسماعیل بُخاری (194-256)، صحیح البخاری، استانبول، دارالدعوه، 1981؛ (1)


مسلم بن حَجّاج نَیسابوری (204-261)، صحیح مسلم، استانبول، دارالدعوه، 1981؛ (2)


محمد بن یزید قزوینی ماجه (209-273)، سنن ابن ماجه، قاهره، 1421/1379؛ (3)


سلیمان بن اشعث ابو داود (202-275)، السنن الکبری، قاهره، 1421/1379؛ (4)


محمد بن عیسی تِرمِذی (279)، سنن الترمذی، بیروت، دار الفکر، 1403؛ (5)


احمد بن علی النَسائی (215-303)، السنن الکبری، چاپ شعیب اَرنؤوط، بیروت ، الرساله، 1380/2001؛ (6) به شش مورد بالا صِحاح سِتة گفته می شود.


علی بن عمر الدارَقُطنی (306-385)، سنن الدارقطنی، مدینه، 1966.


عبدالله بن رحمان دارِمی (255)، سنن الدارمی، دمشق، مطبعه الاعتدال، بی تا؛


احمد بن حنبل (241)، المسند، چاپ احمد محمد شاکر، مصر، دارالمعارف 1950 / 1329؛


محمد بن یوسف شمس شامی (    -942)، سُبُل الهدی و الرَشاد فی سیرة خیرالعباد، قاهره، لُجنه احیاء التراث اسلامی 1997/1376ش؛