نویسنده: نورمن مالکون
مترجم: احمد رضا جلیلی
نقد و نظر، سال هفتم، شماره ۲۵-۲۶، زمستان ۱۳۷۹ و بهار ۱۳۸۰
فیپا:
مالکون، نورمن، ” بی دلیلی باور”، ترجمه احمد رضا جلیلی، نقد و نظر، سال هفتم، شماره ۲۵-۲۶، زمستان ۱۳۷۹ و بهار ۱۳۸۰، صفحه ۱۰۱-۱۲۰.
ويتگنشتاين در آخرين دفتر يادداشتهاى خود نوشت كه (درك بى دليلى باورهاى ما) دشوار است. او به اين مى انديشيد كه پذيرش صرف براساس هيچ شاهدى، چقدر از زندگى ما را تشكيل مى دهد. اين قضيه در مورد كودكان كم سن و سال روشن است: بزرگ ترها اسامى اشياء را به كودكان مى گويند و آنان گفته هاى بزرگ ترها را مى پذيرند. كودك مطالبه دليل نمى كند كه چرا آن شخصى كه به او غذا مى دهد (مامان) نام دارد. يا بايد تصور كنيم كه كودك به نحو زير براى خود دليل مى آورد: (افراد ديگرى كه در اينجا حاضرند، ظاهراً اين شخص را كه به من غذا مى دهد مى شناسند و چون كه آنان او را (مامان) صدا مى زنند، احتمالاً اسم او مامان است. پس از اندكى تأمل روشن مى شود كه كودك نمى تواند شاهدى در نظر بگيرد يا حتى در چيزى شك كند، مگر آن كه قبلاً مطالب زيادى آموخته باشد. به تعبير ويتگنشتاين، (كودك با باور داشتن به حرفهاى بزرگ ترها چيز ياد مى گيرد. شك پس از باور مى آيد).