نویسندگان: قاسم درزی، احمد پاکتچی، احد فرامرز قراملکی
دوفصلنامه علمی پژوهشی “مطالعات قرآن و حديث“، سال دهم، شماره اول، پاييز و زمستان1395، پیاپی 19، صفحه 35-71
تحقق مطالعۀ میان‌رشته‌ای صحیح در گرو ایجاد هم سنخی و مجانست میان رشته‌های درگیر در آن است. ایجاد سه گونه هم سنخی برای چنین مطالعاتی ضروری است: هم سنخی در روش، زبان و مبانی معرفت شناختی. ایجاد هم سنخی در این سه جهت می‌تواند تركیب و همگرایی را در مطالعه میان رشته‌ای ایجاد كند. مسلماً هم سنخی روشی یكی از مهمترینِ این الزامات محسوب می‌شود. بررسی نمونه محور بخشی از پژوهشهای میان‌رشته‌ای در حوزۀ مطالعات قرآنی سه لازمه روش‌شناختی را برای ایجاد هم سنخی روشی نشان می‌كند: 1-استفاده از روشهایی كه در گفتمان علمی خود مقبول واقع شده و حد و مرز و استقلال خود را یافته باشند؛ 2- تنقیح دقیق معنای مورد نظر از روش مورد استفاده و بیان تمایز روش مذکور با روش‌های مشابه و بیان ضرورت استفاده از آن؛ 3- استفاده ارگانیكی از روش مذکور به جای استفاده مكانیكی.
تحقق این سه ویژگی موجب می‌شود اولا زبان مشترك به دست آید و ثانیا گفت وگوی میان‌رشته‌ای كه به حل مسئله و یا فهم بهتر پدیدار منجر شود برقرار گردد.
این مقاله، هر چند در معرفی مطالعات میان‌رشته‌ای به خصوص در علوم قرآنی موفق بوده است و ارزش خواندن دارد، نثر فارسی و موجزی ندارد و حتی در جاهایی دارای حشو و لفّاظی است. از این رو، خواننده باید با تفصیل آن کنار آید.