عرف الشیخ الصوفی ابو عبدالله محمد بن عبّاد النفزی الحمیری الرندی خاصه « بالتنبیه » الذی وضعه علی « حکم » ابن عطاء الله السکندری، ذلک التنبیه الذی قال عنه الشیخ احمد زروق انه « بستان الفن و خزانه احکامه و جامع لبّه، لا یکفی غیره عنه ویکفی هو عن غیره» وان « کل من کتب علی هذا الکتاب (ای الحکم) شیئاً ممن لقیناه او سمعنا به فانما هو دونه فی القصد والتحقیق … وما انا فی کل ما اکتبه الا خلف رکابه وسائل ممدود الید الیه خلق ابوابه »