نویسنده: فریتیوف شوان
مترجم: الف.آزاد
نقد و نظر، سال چهارم، شماره ۱۵-۱۶، تابستان و پاییز ۱۳۷۷
فیپا:
شوان، فریتیوف، ” زیباشناسی و رمزپردازی در هنر و طبیعت “، ترجمه الف.آزاد، نقد و نظر، سال چهارم، شماره ۱۵-۱۶، تابستان و پاییز ۱۳۷۷، صفحه ۱۲۷-۱۳۷.
زيبايى منعكس كننده بهجت و حقيقت است. بدون عنصر بهجت فقط صورت برهنه صورت هندسى، موزون يا جز آن باقى مى ماند و بدون عنصر حقيقت فقط يك شادى يكسره ذهنى يا، مىتوان گفت، يك تفنن يكسره ذهنى باقى مى ماند. زيبايى بين صورت انتزاعى و لذت كور قرار مى گيرد، يا بهتر بگوييم، آنها را چنان با هم مى آميزد كه صورت واقعى را سرشار از لذت و لذت واقعى را سرشار از صورت مىكند. زيبايى تبلور وجهى از شادمانى جهانى است؛ چيزى بىكرانه است كه با يك حد جلوه گر شده است. زيبايى به يك معنا، همواره بيش از آن چيزى است كه مى دهد، اما به معناى ديگرى، همواره بيش از آنچه هست مى دهد. به معناى اول، ذات همچون پديدار جلوه گر مى شود؛ به معناى دوم، پديدار بيانگر ذات است.