نویسنده: شرف الدین خراسانی (شرف)
دائرة المعارف بزرگ اسلامی، جلد سوم، ۱۳۶۹
ابوبکر محمد بن یحیی بن الصائغ التُجیبی مشهور به ابن باجه، فیلسوف، دانشمند، شاعر و دولتمرد اندلسی در قرن ششم و یکی از چند چهره فلسفی درخشان جهان اسلام است. ابن باجه علی رغم زندگی پر حادثه و پرداختن به کارهای سیاسی، نویسنده ای پربار بوده است؛ اما از سوی دیگر، شاید به علت همان گرفتاریها، بیشتر نوشته های بازمانده اش یا ناقص و ناتمام است یا مجموعه ای از رساله های کوچک. نوشته های اصیل وی، فقط چند رساله ناتمام را در بر می گیرد که با وجود این، نمایانگر ذهن فلسفی درخشان و مبتکر وی است. ویژگی بینش فلسفی ابن باجه را می توان به دو گونه تعبیر کرد: انسان شناسی فلسفی و آنچه احتمالا بتوان آن را کوشش در راه «پدیده شناسی روح» نامید. این دو در فلسفه ابن باجه در پیوند تنگاتنگ با طرح یک نظام سیاسی-اجتماعی آرمانی شکل می گیرند. ابن باجه در طرح ریزی فلسفه خود، بیش از همه، از ارسطو، افلاطون و فارابی الهام می گیرد.
فیپا:
خراسانی (شرف)، شرف الدین، ابن باجه، دائرة المعارف بزرگ اسلامی، جلد سوم، تهران، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ۱۳۶۹، صفحه 66-83.
برای مطالعه کامل مقاله به اینجا مراجعه کنید.