نویسنده: عليرضا علوی تبار
كيان، سال چهارم، شماره ۲۱، شهريور و مهر ۷۳
فیپا:
علوي تبار، عليرضا، ” تاملي در زمينه غرب شناسي در ايران “، كيان، سال چهارم، شماره ۲۱، شهريور و مهر ۷۳، صفحه ۴۰-۴۳.
اندیشمندان ایرانی که با هدف تحلیل، ارزیابی و تدبیر به رابطه میان ما( ایرانیان مسلمان) و غرب ( کشورهای صنعتی و سرمایه دار) نظرمی کنند، به اعتبار روش استدلال و مفاهیم اصلی مورد استفاده، از سه منبع اصلی و یا ترکیبی از آن های تغذیه کرده اند. این سه منبع عبارت اند از: بینش دینی، دید علمی و تفکرفلسفی.
در رهیافت مبتنی بر بینش دینی تفکیک میان ما و غرب بیش از هرچیز با توجه به « بنیادهای اعتقادی» صورت می پذیرد. زبان و طبقه بندی این رهیافت عمدتا با زبان فنّی فقه تطابق دارد. در فقه رابطه میان ما و غرب( و به طور کلی، دیگران)، رابطه« دارالاسلام» است با« دارالکفر»، « دارالعهد» با« دارالموادعه» و یا« دارالحرب». در این رهیافت رابطه ما و غرب (از زاویه دید ما) می باید بر سه اصل اساسی استوار باشد:۱-۲. حفظ دارالاسلام؛ ۲-۲. دعوت؛ ۲-۳. نفی سلیل. هریک از اصول سه گانه فوق، برخوردار از زیرمجموعه ای از عناوین است.