گزارشی از ترجمه عربی شاهنامه
البته فردوسی بین تودۀ متوسط عرب با گرایشات ملی طبعا به دلیل زبان تندش نسبت به تازیان محبوب که هیچ بلکه منفور هست، و او را از شعوبیۀ تندرو و از رافضیان متعصب می‌دانند و همان دو بیت شاید الحاقی شاهد آنهاست:
زشیر شتر خوردن و سوسمار عرب را به جایی رسیده ست کار
که فر کیانی کند آرزو تفو بر تو ای چرخ گردون تفو
را از اغلب عرب‌ها با ترجمه زیر می‌توانید بشنوید:
مِن شُرب لَبَن الابل وأكل الضب بلغ العرب مبلغاً أن يطمحوا في تاج الملك؟ فتباً لك أيها الزمان وسُحقاً
اما بین اهالی فرهنگ و دانشگاهیان عرب زبان، فردوسی جایگاه ویژه‌ای دارد؛
من نخست به یک اشتباه رایجی اشاره کنم که بسیاری گمان می‌کنند که با هزاره فردوسی در سال ۱۳۱۳ش در تهران و توس بود که جامعه عرب با شاهنامه آشنا شد. این ادعایی کاملا پوچ و بی‌اساس است.