کلاس تفکر نقادانه

کلاس تفکر نقادانه (Critical Thinking)

۱۰ جلسه ۲ ساعتی بهترین فرصت برای یادگیری:

مغالطه ها کدامند؟

سؤال های به جا کدامند؟

چگونه با انواع ادعاها مواجه شویم؟

کدام ادعا را بپذیریم و کدام را رد کنیم؟

چگونه استدلال های دیگران را ارزیابی کنیم؟

.
.
.

و تفکر نقادانه به چه معناست؟

متن درس، کتاب راهنمای تفکر نقادانه نوشته ام نیل براون و استیوارت ام کیلی است و توصیه می شود دانشجویان قبل از حضور در کلاس سه فصل اول را مطالعه کرده باشند. (برای تهیه کتاب اینجا را کلیک نمایید)

جزئیات برگزاری کلاس:

مدرس: استاد هومن پناهنده متولد ۱۳۳۸ دانش آموخته رشتۀ زبان شناسی؛ دارای سابقۀ تدریس درسهای درآمدی بر تحلیل فلسفی و درک متون فلسفی به زبان انگلیسی؛ مترجم چند کتاب از جمله سیمون وی و فلسفۀ علم؛ ویراستار کتابهای متعددی از جمله دریای ایمان نوشته دان کیوپیت، ترجمه حسن کامشاد و سرگذشت فلسفه، نوشتۀ برایان مگی، ترجمه حسن کامشاد

ظرفیت کلاس: ۱۰ نفر

زمان برگزاری: دوشنبه هر هفته از روز ۱۵ آذر تا ۱۹ بهمن ماه ۱۳۹۴ (ساعت ۱۶الی ۱۸)

مکان برگزاری: تهران (حوالی دانشگاه تهران، محل دقیق برگزاری پس از ثبت نام به ایمیلتان ارسال خواهد شد)

پروفسور متیو کرامر مدیر برنامه های فلسفه سیاسی و فلسفه حقوق دانشگاه کمبریج می گوید:
تفکر انتقادی یا «سنجشگرانه اندیشی» یعنی درست اندیشیدن در تلاش برای یافت آگاهی قابل اعتماد در جهان. این روش شامل فرآیندهای ذهنی تشخیص، تحلیل و ارزیابی داده ها است. به بیانی دیگر، هنر اندیشیدن پیرامون اندیشیدن خودتان در حالی که شما می خواهید اندیشه تان را بهتر، روشن تر، دقیق تر یا قابل دفاع تر بنمایید.
فردی که انتقادی می اندیشد قادر است پرسش های مناسب بپرسد و اطلاعات مربوط را جمع آوری کند. سپس با خلاقیت آنها را دسته بندی کرده و با منطق استدلال کند و در پایان به یک نتیجه قابل اطمینان درباره مساله برسد.
کودکان با قدرت اندیشه انتقادی به دنیا نمی آیند و بسیاری از انسان ها هیچ گاه آن را یاد نمی گیرند. این روش به سادگی توسط والدین و آموزگاران معمولی قابل آموزش به دانش آموزان نیست بلکه به مربیان ویژه ای برای آموزش مهارت های اندیشه انتقادی نیاز دارد. بسیاری بر این باورند یادگیری «فلسفه» می تواند یکی از راه هایی باشد که تفکر انتقادی را در دانش آموزان و دانشجویان نهادینه کند.
فیلسوف در معنای اولیه یعنی «دوستدار خرد» بر این اساس به نظر می رسد هر مکتب فلسفی باید مروج تفکر انتقادی باشد. همه مکاتب فلسفی مروج تفکر انتقادی نیستند و اتفاقا برخی مکاتب سدی مقابل این تفکر به شمار می روند، اما جوامعی که از این نوع تفکر بهره می گیرند در واقع پیشرفت و توسعه پایدار را برای جوامع شان به ارمغان می آورند.