مهمترین تفاسیرهای شیعی قرآن به ترتیب تاریخ دورۀ حیات مؤلفان در این جا فهرست شده اند. این فهرست به محقق کمک می دهد تا تغییرات و تحولاتی را دریابد که در فرآیند شکل گیری تفاسیر شیعی پدید آمده اند. با توجه به این که مؤلفان قرن اول و دوم را نمیتوان زیر طبقه بندی شیعی و سنی جای داد این عنوان با مسامحه انتخاب شده است. برای تهیه این کتابها با بخش فروش سایت آثار برتر تماس بگیرید.
1. اِسترآبادی، محمد بن قاسم (؟-260)، تفسیر الامام العسکری، تحقیق سید محمدباقر ابطحی، موسسه الامام المهدی، 1409ق؛
2. حِب۫ری، حسین بن حکم (؟-286)، تفسیر الحبری، تحقیق محمدرضا حسینی، بیروت، موسسه آل البیت لاحیاء التراث، 1408ق؛
3. قُمّی، علی بن ابراهیم (قرن 3)، تفسیر القمی، بیروت، موسسه الاعلمی للمطبوعات، 1412ق؛
4. کوفی، فرات بن ابراهیم (؟-307)، تفسیر فرات الکوفی، به تحقیق محمدکاظم، طهران، وزاره الثقافه و الارشاد الاسلامی،1990م؛
5. عَیّاشی، محمد بن مسعود (؟-320)، التفسیر، تحقیق هاشم رسولی محلاتی، تهران، مکتبه العلمیه الاسلامیه، 1381ق؛
6. شریف الرضی، محمد بن حسین (359-406)، حقائق التأویل فی متشابه التنزیل، شرح محمدرضا آل کاشف الغطاء، قم، دارالکتب الاسلامیه، [تاریخ مقدمه 1355ق/1334]؛
7. طوسی، محمد بن حسن (385-460)، التبیان فی تفسیر القرآن، بیروت، داراحیاء التراث العربی، [بی تا]؛
8. ابوالفتوح رازی، حسین بن علی (احتمالا 480-525)، روض الجنان و روح الجنان فی تفسیر القرآن مشهور به تفسیر شیخ ابوالفتوح رازی، تحقیق محمدجعفر یاحقی، و محمدمهدی ناصح، مشهد، بنیاد پژوهش های اسلامی،1366ش؛
ابوالحسن شَعرانی (1352)، تفسیر نور علی نور: تعلیقات علامه شعرانی بر روض الجنان و روح الجنان، به کوشش محسن صادقی و عباسعلی مردی، قم، موسسه علمی فرهنگ دارالحدیث، 1384؛
9. طبرسی، فضل بن حسن (468-548)، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، بیروت، دارالمعرفه، 1988م؛
10. همو، جوامع الجامع، تصحیح ابوالقاسم گرجی، تهران، دانشگاه تهران، 1347 و پس از آن؛
حسین بن حسن جرجانی (قرن8) این کتاب را در مفتاح جلاء الاذهان و جلاء الاحزان یا تفسیر گازُر تحریری نو کرده و این اثر به استخراج عزیزالله عطاردی قوچانی در تهران، چاپخانه حیدری، 1341 نشر یافته است.
11. کاشفی، حسین بن علی (حدود840-910)، مواهب عِلِیّة یا تفسیر حسینی، تحقیق محمدرضا جلالی نائینی، تهران، اقبال، 1317-1329؛
12. کاشانی، ملافتح الله بن شکرالله (؟-988)، منهج الصادقین فی الزام المخالفین، به تصحیح علی اکبر غفاری و پاورقی ابوالحسن مرتضوی، تهران، علمیه اسلامیه، [بی تا]؛
13. صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم (979-1050)، تفسیرالقرآن الکریم، تصحیح محمد خواجوی، قم، بیدار،1364ش؛
14. اشکوری، محمد بن علی (؟-1090)، تفسیر شریف لاهیجی، به کوشش جعفر پژوم بر اساس تصحیح جلال الدین حسین ارموی و محمد ابراهیم آیتی، تهران، علمی، 1390؛
15. فیض کاشانی، محمد بن شاه مرتضی (1006-1091)، الصافی فی تفسیر القرآن، تحقیق سید محسن حسینی امینی، طهران، دارالکتب الاسلامیه، 1377؛
فیض خود این اثر را تلخیص کرده و این تلخیص با نام الأصفی فی تفسیر القرآن، تحفیق مرکز الابحاث و الدراسات الاسلامیه، قم، مکتب الاعلام الاسلامی، مرکزالنشر، 1418ق/ 1376ش چاپ شده است.
16. بَحرانی، هاشم بن سلیمان (؟-؟1107)، البرهان فی تفسیرالقرآن، قم، موسسه البعثه، 1415ق /1373ش.؛
17. حُوَیزی، عبدعلی بن جمعه (؟-1112)، تفسیر نورالثقلین، تحقیق هاشم رسولی محلاتی، قم، [بی نا]، 1383-1385ق؛
18. کاشانی، نورالدین محمد بن مرتضی (؟- پس از1115)، تفسیرالمعین، تحقیق حسین درگاهی، قم، مکتبة آیه الله العظمی مرعشی نجفی، [بی تا]؛
19. شُبَّر،عبدالله (1188-1242)، الجوهرالثمین فی تفسیرالکتاب المبین، تحقیق و مقدمه سید محمد بحرالعلوم، کویت، مطبعه الآلفین، 1431ق؛
20. همو، تفسیر القرآن الکریم: شبر، تحقیق حامد حفنی داوود، بیروت، دار احیاء التراث العربی، 1407ق؛
21. نهاوندی، محمد بن عبدالرحیم (1252-1330)، نَفَحات الرَّحمن فی تفسیر القرآن، تهران، قم، موسسه البعثه، مرکز الطباعه و النشر، 1429ق؛
22. میرزاخسروانی، علیرضا (1271-1345)، تفسیر خسروانی، تهران، اسلامیه،1390؛
23. موثقی عاملی، ابراهیم (1280-1347ش)، تفسیرعاملی، مشهد، باستان 1336 و ادامه آن به تصحیح علی اکبر غفاری، تهران، صدوق، 1365ش؛
24. بلاغی، عبدالحجه (1274-1356)، حجة التفاسیر و بلاغ الاکسیر یا من لایحضره المفسر و التفسیر، قم، چاپخانه قم، 1345؛
25. طالقانی، سید محمود (1286-1358ش)، پرتوی از قرآن، تهران، انتشار، 1342-ش؛
26. طباطبایی، سید محمدحسین (1281-1360ش)، المیزان فی تفسیر القرآن، بیروت، موسسه الاعلمی للمطبوعات،1393؛
27. طیّب، عبدالحسین (1275-1370)، اطیب البیان فی تفسیر القرآن، قم، بنیاد فرهنگ اسلامی حاج محمدحسین کوشان پور، 1352؛
28. سبزواری، سید عبدالاعلی (1288؟-1372)، مواهب الرحمن فی تفسیر القرآن، قم، دارالتفسیر، 2010م؛
29. شاه عبدالعظیمی، حسین (1318-1384)، تفسیر اثنی عشری، تهران، میقات، 1363؛
30. مغنّیه، محمدجواد (1904-1979م)، التفسیر الکاشف، بیروت، دارالعلم الملایین، 1981م؛
31. حسینی همدانی، محمد (1323-1417)، انوار درخشان در تفسیر قرآن، تهران، کتابفروشی لطفی، 1391ق؛
32. مکارم شیرازی (1305- )، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، 1376؛
33. فضل الله، محمدحسین (1935- 2010م)، من وحی القرآن، بیروت، دارالملاک، 1998م؛
34. مدرسی، محمدتقی (1945م- )، من هدی القرآن، تهران، دارالقاری، 2008م؛
35. صادقی، محمد، الفرقان فی تفسیر القرآن، بیروت، دارالتراث الاسلامیه، 1406ق؛
36. کرمی، محمد (1300- )، التفسیر لکتاب الله المنیر، قم، المطبعه العلمیه، 1402ق؛
37. مصطفوی، حسن (1297-1384)، تفسیر روشن: برای عموم طبقات با بیان قاطع از جهت لغت، تفسیر و حقائق، [بی جا، بی نا]، 1367؛
38. طالقانی، عبدالوهاب، تاریخ تفسیر: تحقیقی در متون تفسیری و بررسی ادوار تفسیر، تهران، نبوی،1377؛
39. درودی، موسی، نخستین مفسران پارسی نویس: بازشناختی از مجموعه تفاسیر فارسی در سده چهارم و پنجم هجری و عرضه نمونه ای از تفسیر سوره مبارکه حمد توسط مفسرین سده فوق، تهران، نورفاطمه، 1362.