الصحیفه السجادیه در این چاپ نسخه‌برگردان کهن‌ترین نسخۀ شناخته شده از صحیفۀ سجادیه است که در سال 416 ق در خراسان کتابت شده و هم اینک در کتابخانۀ آستان قدس رضوی به شمارۀ 12045 نگهداری می‌شود. صحیفۀ سجادیه در اصل بخشی از این نسخه را شامل می‌شود و کهن‌ترین سند مکتوب شناسایی شده از یکی از مدارس کرامیه به شمار می‌رود، و از آنجا که روایت، کتابت، مقابله و تملک این نسخه از صحیفۀ سجادیه به دست کرامیه و وقف آن بر یکی از مدارس ایشان در نیشابور صورت گرفته، نسخۀ بسیار مهمی است و می‌تواند بیانگر نوع رابطۀ کرامیه با شیعیان باشد.
صحیفه سجادیه کتابی حاوی ۵۴ دعا از امام سجاد(ع). این کتاب پس از قرآن و نهج البلاغه مهم‌ترین میراث مکتوب شیعه به حساب می‌آید و به نام‌های «خواهر قرآن» و «انجیل اهل بیت» نیز مشهور است. بنابر ادعای شیعیان امامی صحیفه سجادیه مانند قرآن و نهج البلاغه از نظر فصاحت و بلاغت مورد توجه قرار گرفته است و امام سجاد (ع) بسیاری از معارف دینی را در دعاهای خود بیان می‌کند. در صحیفه سجادیه با موضوعاتی مثل خداشناسی، جهان‌شناسی، انسان‌شناسی و مباحث عالم غیب، فرشتگان، رسالت انبیا، جایگاه پیامبر و اهل بیت، امامت، فضایل و رذایل اخلاقی، گرامیداشت اعیاد، مسائل اجتماعی و اقتصادی، اشارات تاریخی، نعمت‌های مختلف خداوند، آداب دعا، تلاوت، ذکر، نماز و عبادت، مواجه هستیم. معروف‌ترین دعای صحیفه دعای مکارم الاخلاق است. بر این اثر شرح های بسیاری نوشته شده که مشهورترین آن‌ها ریاض السالکین نوشته سید علیخان شیرازی است. صحیفه به سیزده زبان از جمله فارسی و انگلیسی ترجمه شده است. بهترین ترجمۀ فارسی آن از عبدالمحمد آیتی و بهترین ترجمه انگلیسی آن با عنوان The Psalms Of Islam از ویلیام چیتیک، عارف مسلمان آمریکایی، است.
