فردریش هایلر، الهیات‌دان، مورخ و پژوهشگر ادیان، در 1892 در یک خانوادۀ کاتولیک رومی پارسا در مونیخ به دنیا آمد. الهیات، فلسفه، زبان‌های آسیایی و روان‌شناسی را در دانشگاه مونیخ خواند و در 1917 با پژوهشی دربارۀ دعا و نیایش که همچنان یک اثر کلاسیک است، یعنی Das Gebet، به اخذ درجۀ دکترا نائل آمد.
نیایش از همان آغاز که به زبان آلمانی انتشار یافت، معلوم بود کتابی پراهمیت و مؤثر است. شخصیت‌های صاحب نامی آن را ستودند. کتاب مورد استقبال قرار گرفت، به چاپ‌های متعدد رسید و رفته‌رفته به صورت اثر کلاسیک درآمد. امروزه کمتر اثری در تحلیل دعا و نیایش می‌توان یافت که به نحوی از این کتاب تأثیر نپذیرفته باشد.
کتاب هایلر دربارۀ نیایش، توانایی او را در تشریح استقرایی یکی از پدیده‌های اصلی دین نشان می‌دهد. کتاب بی آنکه روابط و مناسبات تاریخی را از نظر دور بدارد، شرح و تبیین پدیدارشناسانه‌ای نه فقط از ادیانی غیرمسیحی بلکه همچنین از کلیساهای مسیحی و رهبرانشان به دست می‌دهد که هایلر شخصیتشان را در چارچوب تاریخ و پدیدارشناسی عمومی دین تفسیر می‌کند.
فریدریش هایلر با ایمان به اینکه «عصر نویی پیش روی بشر است» معتقد بود نیایش زمینه‌ای مهم و اساسی برای کندوکاو در ژرفای ادیان و زمین حاصلخیزی برای بارور‌ساختن نهال انس و مودت میان انسان‌ها و شناخت بیشتر یکدیگر است.
