تناقض‌باوری نامی است که به دیدگاهی داده‌اند که نه تنها منکر امتناع تمام تناقض‌هاست، بلکه حتی به صدق برخی از آنها نیز باور دارد. در واقع، این دیدگاه حیاتی‌ترین مبنایی را که در طول تاریخ اندیشه تصور می‌شد غیر قابل‌چون‌وچرا است به چالش می‌کشد. تناقض‌باوری بسیار فراتر از یک بحث خرد منطقی-فلسفی است. تناقض‌باوری واکنشی علیه نظام‌هایی است که درصدد ایجاد چارچوب‌هایی صلب برای اندیشه‌اند. تناقض‌باوری راه فرار از زندان قالب‌ها و مفاهیم تخلف‌ناپذیر یا نقض‌ناپذیر است، چرا که تناقض‌باور سراغ تخلف‌ناپذیرترین قالب‌ها، یعنی اصل عدم تناقض، می‌رود و می‌خواهد سست بودن، امکانی بودن، پسینی بودن، تجربی بودن و به یک معنا زمینی و بشری بودن آن را نشان دهد. اگر مدافع چنین نگاهی بتواند اصل عدم تناقض را از سر راه بردارد، کنار گذاشتن دیگر اصول صلب چندان دشوار نیست.