درآمدی به فلسفۀ اخلاق
اینکه حیوانات از حقوق اخلاقی برخوردارند یا نه چه تفاوتی ایجاد می کند؟ اگر حیوانات از حقوقی برخوردار نباشند، هیچ یک از شیوه های بهره کشی انسان ها از آنها اصولا خطا نیست. از سوی دیگر، اگر حیوانات از حقوقی برخوردار باشند، همۀ اَشکال بهره کشی ما از آنها اصولا خطاست و بی درنگ باید متوقف شود. برخورداری یا عدم برخورداری حیوانات از حقوق تا این اندازه برجسته و مبنایی است.
اگر زمانی که حیوانات برای خوراک پرورش داده می شوند، برای پوستشان به دام انداخته می شوند، یا به منزلۀ ابزار پژوهش استفاده می شوند، حقوقشان نقض می شود، پس وظیفۀ ما خواهد بود شیوۀ زندگی خود را، از خوراکی که می خوریم (یا نمی خوریم) تا لباس هایی که بر تن می کنیم (یا نمی کنیم)، تغییر دهیم. هیچ چیز بهتر از پرسش دربارۀ حقوق حیوانات توضیح نمی دهد که چگونه نظریه های اخلاق به زندگی روزانه ما سرریز می کنند.
تام ریگان از نخستین متفکرانی بوده که شورمندانه به حقوق حیوانات باور داشته و برای آن استدلال هایی فلسفی عرضه کرده است. او معتقد است نظریۀ اخلاقی که در آن حقوق حیوانات تأیید می شود از لحاظ عقلی رضایت بخش تر از نظریه هایی است که در آنها حقوق حیوانات رد می شود. مبنای بحث او این دو پرسش است: آیا همۀ انسان ها، و فقط آنها، از جایگاه و حقوق اخلاقی برخوردارند؟ آیا همۀ موجودات حساس، و فقط آنها، از جایگاه و حقوق اخلاقی برخوردارند؟