جستارهایی در باب عشق از آشنایی تا خاتمه یک عشق را پوشش می دهد. آشنایی ای که برای راوی و معشوقه، چالش برانگیز می نماید و اینان را ترغیب می کند تا احتمالات مختلف را در نظر بگیرند و احتمال آشنا نشدن با یکدیگر را در مقابل آشنا شدن بررسی کنند. سرانجام در توجیه علل آشنایی غریبشان با یکدیگر به نتایج مختلفی از جمله شانس، نیرویی بیرونی، تقدیر عاشقانه و غیره می رسند.
راوی در کتاب دو نقش دارد: روایت دوستی اش با معشوقه را بازگو می کند و پس از هر رخداد تازه در این رابطه دو نفره، به گفتگویی یک طرفه با خواننده می پردازد و به نوعی حادثه را تحلیل می کند. در گفتگوها، راوی تحلیل خود را به عنوان معنای غاییِ رخدادها می داند و همواره در حال ارائه الگویی مشخص و تعریف شده از دوران مختلف رابطه است.
داستان با ساختار بُرِشی بسیار خوبی که دارد، توانسته آنچه را مورد نظرش است در داستانک هایی منسجم و دارای پیوستگی با یکدیگر ارائه دهد؛ بدون این که مجبور باشد فضای بین آنچه را گفتنی است، با حرف های بیهوده و درازگویی های خواننده آزار پُر کند.
نویسنده در فصل های جلوتر اشاره می کند عشق با تعریفی که از آن ارائه می شود، تقریبا وجود ندارد، و می توان این را اضافه کرد که آنچه وجود داشته است یا وجود دارد، عشق یکطرفه است. یک مفهوم کاملا متناقض نما در این جا وجود دارد که کتاب به خوبی به آن پرداخته است. زمانی که کسی عاشق دیگری است، احساس می کند او یک وجود برتر است، اما به محض اینکه در طرف مقابل نیز علائمی از علاقه مندی ظاهر شد، این پیام را دارد که آن وجودِ رو به رو یک انسان معمولی است و دلیلی ندارد که عاشق یک آدم معمولی باشیم!
مهم ترین و مفیدترین نکته هایی که کتاب در روابط بین یک زوج مطرح کرده، تعارف زدایی از علاقه مندی های انسانی و عشق خواندن این علاقه ها و پس از آن، «هنر مهر ورزیدن» است. به عبارت دیگر، اگر ما به کسی علاقه مند هستیم، باید در این مهر ورزی و ابراز علاقه جانب اعتدال را نگه داریم تا مهر ورزی مان خفه کننده نباشد و محبت از جنس مزاحمت نشود. به هر روی، این نکته بسیار مهم است که ما وسیله ای برای تملک دیگران نداریم؛ حتی مهر ورزی فراوان، و هر شیوه و وسیله ای به این منظور به کار گرفته شود، به متضاد خود تبدیل خواهدشد.
