اِوِلین آندرهیل در کتاب حیات معنوی از دیدگاه عرفان مسیحی سه نکتۀ اساسی را مطرح می‌سازد. نخست اینکه حیات معنوی از لحاظ نظری لزوما مقتضی مطالعات و تحقیقات وسیع و عمیق در مسائل مابعدالطبیعی و الهیاتی نیست؛ دوم اینکه حیات معنوی از لحاظ عملی نیز لزوما محتاج گوشه‌گیری و عزلت‌گزینی و کناره‌گرفتن از صحنه‌های مختلف زندگی اجتماعی نیست؛ و سوم اینکه زندگی آدمیان، چه در ساحت فردی و چه در ساحت جمعی، سخت نیازمند معنویت، مجاهدت و مراقبت است.
نویسنده برای توضیح و اثبات مطالب از مطالعات و تحقیقات عرفان‌پژوهانه، از تحلیل و بینش روان‌شناختی، و نیز از تجارب روحی و معنوی خویش بهره می‌گیرد. وی می‌گوید: «ما عمدتا زندگی پراکنده و پریشیدۀ خود را در کار صرف سه فعل خواستن، داشتن و انجام‌دادن به پایان می‌رسانیم، غافل از اینکه هیچ‌یک از این افعال هیچ‌گونه اهمیت اساسی‌‌ای ندارند، مگر تا آن جا که فعل بنیادی بودن از آنها فراتر رود و آنها را دربربگیرد؛ و این بودن گوهر حیات معنوی است.»
از متن کتاب: آنچه از ما خواسته شده ضرورتا این نیست که وقت زیادی را به اموری اختصاص دهیم که آنها را اموری معنوی می‌دانیم، بلکه این است که مدام خواسته هایمان را به پیشگاه خدا پیشکش کنیم تا وظایف عملی‌ای که بخش اعظم شبانه روزمان را اشغال می‌کنند بتوانند جزو نظام الهی شوند و ارزش معنوی بیابند. … دیدارهای دوستانه، اعمال محبت آمیز، و تعارفات عادی و نیز تجدید قوای لازم برای جسم و روح از جمله اموری‌اند که باید آنها را به این معنا معنوی بدانیم؛ البته به این شرط که همۀ این کارها را آگاهانه و خودخواسته به خدا و حرکت عظیم ارادۀ او پیوند دهیم.
سیمین صالح، مترجم کتاب، دانش آموختۀ زبان انگلیسی و همسر استاد مصطفی ملکیان است.
