مهمترین منابع حدیثی شیعۀ امامی به ترتیب تاریخ دورۀ حیات مؤلفان در این جا فهرست شده‌اند. این فهرست به محقق کمک می‌دهد تا تغییرات و تحولاتی را دریابد که در فرآیند شکل‌گیری حدیث شیعۀ امامی پدید آمده‌اند. از حدود قرن ششم به بعد چهار مورد اول به کتب اربعه رسمیت‌یافتۀ شیعۀ امامی معروف شدند. برای تهیۀ این کتاب‌ها با بخش فروش سایت آثار برتر تماس بگیرید.
محمد بن یعقوب کُلَینی (329)، الکافی فی علم الدین، تصحیح علی اکبر غفاری، تهران، دارالکتب الاسلامیه، 1388 ه. ق.
محمدبن علی ابن بابُویَه (381)، من لایَحضُرُه الفقیه، چاپ علیاکبر غفاری، قم 1414؛ همو، کمال الدین و تمام النعمة، چاپ علی اکبر غفاری، قم، موسسه النشر الاسلامی 1363؛
محمد بن حسن طوسی (460)، تهذیب الاحکام، چاپ حسن موسوی خرسان، بیروت 1401/ 1981؛
محمد بن حسن طوسی (460)، الاستبصار فی ما اُختُلف من الاخبار، چاپ حسن موسوی خرسان، تهران 1390؛
محمد بن مرتضی فیض کاشانی (1091)، الوافی، قم، مکتبه المرعشی النجفی، 1404 / 1363؛
محمد بن حسن حرّ عاملی (1104)، تفصیل وسائل الشیعة الی تحصیل مسائل الشریعة، قم 1409 – 1413؛
حسین بن محمد تقی نوری (1320/1908)، مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، 1408 – 1409؛