غلو در جوامع انسانی یکی از بیماری های فکری است که انسان را به انحطاط می کشاند و جلوی رشد و ترقّی را می گیرد. همه اقسام غلوّ زیان آور و خطر آفریینند، غلوّ درباره پیشوا و مراد و قطب، غلوّ درباره پیغمبر و امام و اعتقاد به خدایی شان، غلوّ درباره حضرت علی و گفتن این جمله صغیر اصفهانی:
در مذهب عارفان آگاه الله علی، علی است الله
اعتقاد به اینکه علم امام غیر متناهی است، اعتقاد به اینکه امام علم حضوری به همه امور عینی و ما فی الضمیر مردم دارد و این که در روایات آمده است: پنج چیز که در آخر سوره لقمان است علم آنها مختصّ به خداست و جز خدا کسی آنها را نمی داند، صحیح نیست و امام آنها را به حضور می داند. اعتقاد به اینکه همانطور که ماشاء الله کان ماشاء الامام کان و هیچ فرقی بین خدا و امام در این جهت نیست. همه اموری که ذکر شد از اعتقادات جمعی از ایرانیان و بعضی از علماست، کتاب حاضر به این منظور نوشته شده است که ثابت کند این گونه اعتقادات مخالف عقل و مخالف اسلام است و کسانی که اینگونه اعتقادات را دارند باید از این راه بازگردند و به آنچه مقتضای عقل و اسلام است معتقد شوند.
