این کتاب برگزیده مقاله‌هایی است که مستنصر میر و حسین عبدالرئوف در یکی دو دهۀ اخیر دربارۀ مطالعات قرآنی از دیدگاه مسائل ادبی به ویژه مسائل زبان‌شناختی و سبک‌شناختی نوشته‌اند. نویسندگان قرآن را به عنوان متن ادبی بررسی کرده و آن را به مثابه اعجازی زبانی پذیرفته‌اند. این کتاب در ده بخش تنظیم شده است که هفت مقاله نخست از مستنصر میر استاد مسلمان پاکستانی‌الاصل مقیم آمریکاست و سه مقاله پایانی از حسین عبدالرئوف استاد عراقی‌الاصل دانشگاه لیدز است.
میر در مقالۀ نخست با نام «قرآن به منزلۀ اثری ادبی» برخی از جنبه‌های ادبی قرآن مانند واژه‌گزینی، تصویرپردازی، طنز، کنایه، ابهام، داستان‌پردازی و شخصیت‌پردازی را با آوردن مثال‌هایی بررسی کرده است. او در مقالۀ دوم با عنوان «ویژگی‌ها و مۆلفه‌های زبانی قرآن کریم» قرآن را به منزلۀ کتابی مبین تحلیل می‌کند و به ویژگی‌هایی همچون سجع، حذف، تکرار، استعاره و تمثیل و تشبیه و سایر وجوه ادبی قرآن اشاره دارد. میر در مقالۀ سوم با عنوان «سوره به منزلۀ کل»، با در نظر گرفتن سوره به عنوان کلیتی منسجم، آثار شماری از مفسران شاخص قرن بیستم در این حوزه از جمله تهانوی، فراهی، اصلاحی، دروازه و سید قطب و محمد حسین طباطبائی را تحلیل می‌کند و در پایان نتایج خود را در چهار قسمت بیان می‌کند. در مقالۀ چهارم با عنوان «طنز و شوخ طبعی در قرآن» به مۆلفه شوخ‌طبعی پرداخته و چند نمونه از شوخ‌طبعی‌های قرآن را بررسی می‌کند. «گفت‌وگو در قرآن» عنوان مقالۀ پنجم است. در مقالۀ ششم «کنایه در قرآن» قصۀ یوسف قرآن از منظر کنایه با روایت داستان یوسف در کتاب مقدس مقایسه و بررسی می‌شود. در مقالۀ هفتم «فنون و صنایع ادبی در قرآن» فنون و صنایعی مانند فصل، وصل بلاغی، لَفّ و نشر، مراعات نظیرو امثال آن بررسی شده‌اند.
مقالۀ هشتم با عنوان «سازگان زبان شناختی قرآن» از حسین عبدالرئوف به بررسی ساختارهای زبانی قرآن از دیدگاه زبان‌شناسی می‌پردازد. در مقالۀ نهم «زنجیرمندی مفهومی و بافتی در گفتمان قرآنی» زنجیرمندی، که ساز و کاری زبان‌شناختی است که بر ساخت متون، متنیّت آنها و شبکه روابط معنایی میان متون متمرکز است، در گفتمان قرآنی مورد بررسی قرار می‌گیرد. عبدالرئوف در مقالۀ دهم با عنوان «در باب تنوع سبک شناختی در ژانر قرآنی» به تنوع سبک‌شناختی، از مسائل زبان‌شناسی، گفتمان قرآن می‌پردازد. تنوع سبک‌شناختی با آیاتی سر و کار دارد که از حیث ساختار مشابه اما از حیث سبک و معنا متفاوتند.