قرآنيات شامل سه بخش است. بخش اول مجموعه مقالات منتشر شده علیرضا ذکاوتی در نشريات مختلف كشور، که به صورت كتاب درآمده است. بخش دوم، شأن نزول‌ها دربارۀ زنان و اهل کتاب و بخش سوم، یعنی ضمیمه دارای دو مقاله دربارۀ ورقة‌بن نوفل و سلمان فارسی است.
خطابات قرآنی، علم در قرآن كريم، گردآوری قرآن، واژه‌های دخيل در قرآن، زبان و فهم قرآن، حاشيه بر تفاسيری نظير تفسير مفاتيح‌الجنان، كشف‌الاسرار و اشاراتی به پاره‌ای از ترجمه‌ها نظير ترجمه عبدالمحمد آيتی و ابوالقاسم پاينده، نقل قول مفسران درباره معنای شق‌القمر و بحث روح و شان نزول آيات، برخی از مباحث اين كتاب را تشكيل داده‌اند. نویسنده در مقالۀ علم در قرآن با شاهد مثال‌هایی از قرآن بر ملاک ارزشی علم در قرآن، تخصیص تعقل وفهم به علما، مبنای علم بر کمیت وعدد وتوأمان بودن علم با تزکیه تآکید کرده است. در مقاله گردآوری قرآن به روایت ابن‌شبّه نظر ذکاوتی براین است که قرآن تدوین شده درزمان عثمان، مورد تأیید امام علی بوده است و اکثر مسلمانان به نسخۀ عثمان و کار او رضایت داده‌اند. ذکاوتی درمقالۀ شق‌القمر نقل قول مفسران دربارۀ این موضوع را بیان و خواننده را با بعضی دیدگاه‌های مخالف و موافق آشنا کرده است.
این کتاب در نشستی با حضور مجید معارف، استاد دانشگاه تهران، بررسی و نقد شده است. معارف این کتاب را جُنگ‌واره‌ای دربارۀ قرآن، علوم و اطلاعات قرآنی و حاصل تأملات نویسنده دانسته است و نقدهای نسبتا واردی بر این کتاب ارائه کرد. برای نمونه با این اشاره که ذکاوتی در بخش گردآوری قرآن از اهل سنت حدیث آورده که قرآن در زمان پیامبرجمع‌آوری نشده است تصریح می‌کند اکثر بزرگان شیعه مانند آیت‌لله خویی و علامه عسگری اعتقاد به جمع‌آوری قرآن در زمان پیامبر دارند. از نظر معارف، نویسنده دردو بحث پایانی هدف نهایی خود رامشخص نکرده است که در نهایت قرآن چه تکلیفی درباره زنان ارائه می‌کند واین اهداف با شأن نزول آیات درباره زنان و اهل کتاب محقق نمی‌شود. همچنین معارف تاکید می‌کند مبنای فکری نویسنده در اعتماد یا بی‌اعتمادی به اسباب نزول مشخص نیست.
