مبانی و روش های فقه الحدیثی علامه مجلسی در بحارالانوار
نویسنده کتاب علامه مجلسی و فهم حدیث کوشیده است تا ابتکارات علامه مجلسی و فضای فکری و فرهنگی دوره حیات وی را با استفاده از منابع گوناگون ترسیم کند. وی با اشاره به اینکه بیانهای فقه الحدیثی موجود ذیل پاره ای از روایات بحارالانوار، مستند به مبانی اعتقادی خاصی است که براساس چگونگی نسبتشان با مجلسی و سایر علما به مبانی مشترک و مبانی مختص قابل تقسیم اند، به معرفی مبانی مشترک فقه الحدیثی، میان مجلسی و عموم محدثان می پردازد که برخی از آنها عبارتند از اعتقاد به کاربرد مجاز در روایات، لزوم توجه به اسباب صدور روایات، جواز نقل به معنا و وقوع آن در روایات، لزوم توجه به روایات هم مضمون.
برخی دیگر از مبانی فقه الحدیثی موجود در بیانهای بحارالانوار، میان علمای اسلامی گسترش عام ندارند. مهم ترین این مبانی مختص اعتقاد به تقدم نقل بر عقل در اخذ یا رد روایات، لزوم پرهیز از تأویلات مخالف ظاهر و عرفی بودن زبان اغلب روایات است.
فصل‌های کتاب شامل اصطلاح شناسی و سیر تاریخی، شناخت اوضاع فرهنگی ـ فکری روزگار علامه مجلسی، شناخت مجلسی و بحار الانوار، مبانی فقه الحدیثی علامه مجلسی در بحار الانوار و روش های فقه الحدیثی علامه مجلسی در بحارالانوار است.