ابن ادریس حلّی از جمله فقیهان برجسته و تحول آفرین شیعه است. وی پرآوازه ترین فقیهی است که شهر تاریخی و عالم خیز حلّه در دامن خود پروریده است. از برجسته ترین ویژگی های شخصیتی ابن ادریس، نواندیشی، شجاعت علمی و پایداری در راه عقیده است.
او در عصری می زیسته است که سخن نو و اندیشه جدید را بر نمی تافتند و نوآوری و ابتکار را بدعت به حساب می آوردند. نوآوری در فقه رنگ باخته و نوعی رکود بر فضای آن حاکم شده بود. از عوامل مهمی که در این عصر روند فقه شیعه را متأثر ساخت و زمینه رکود و خمودی در آن را فراهم آورد، تأثیر شگرف اندیشه های شیخ طوسی در فقهای بعد از خود بود. به طوری که هیچ فقیهی جرأت نقد گسترده آرا و اندیشه های او را نداشت و فقها عمدتا ناقل و مبلغ افکار او بودند. در چنین شرایطی ابن ادریس با نبوغ فکری و شجاعت کم نظیر به میدان مبارزه با خمودی فکر و اندیشه و پدیده نامیمون تقلید که از ویژگی های عصر او بود، قدم نهاد. او با از خود گذشتگی و تحمل ملامت های متحجران، در این میدان بزرگ قهرمانانه ایستاد و با طرح نقدهای گسترده بر آرا و افکار شیخ طوسی، فصل نوینی در تاریخ تطور فقه شیعه گشود. ابن ادریس هم چنین در فقه و شیوه اجتهادی، ابتکارهایی داشت. او فقه ادیبانه را به نمایش گذاشت و با بهره گیری گسترده از ادبیات در کتاب سرائر، نقش آن را در فقه آشکارتر ساخت.
این اثر در پی بررسی و تحلیل نقش ابن ادریس در تطور فقه شیعه و چگونگی ایفای این نقش مهم و معرفی ویژگی های شخصیتی ممتاز وی، نشان دادن چهره واقعی و بیان خدمات علمی و فرهنگی او، تبیین و ارائه اندیشه های فقهی و غیر فقهی و معرفی آثار علمی او، بررسی و تحلیل مبانی فقهی و شیوه اجتهادی وی، به تصویر کشاندن زندگی ایشان و بررسی اوضاع فرهنگی و اجتماعی عصر او و معرفی زمینه های رشد علمی و تربیتی اوست.