آگاهی های ما درباره ایران، ایرانی، ایرانیت و نیز درباره فارسی دری در سده های نخست اسلام هنوز مه آلوده و از هم گسیخته است. از روند عمومی تاریخ و مسکن گزیدن عرب ها در ایران آگاهیم، امّا درست نمی دانیم جامعه عرب نژاد تازی زبان چگونه با توده ایرانیان فارس زبان رابطه برقرار می کرد، چگونه دسته های بی شمار عرب در جامعه ایران تحلیل رفتند، چرا زبان عربی با همه توانمندی های دینی و ادبی و علمی و سیاسی نتوانست جای زبان فارسی را بگیرد. فارسی کجا بود و پیش از آنکه سر برکشد چرا دیر زمانی در تاریکی پایید. کی و کجا به نگارش سر برآورد و چگونه زبان رسمی ایران شد. در این کتاب مؤلف در پی طرح پرسش های بنیادین درباره زبان فارسی به عنوان مهم ترین گنجینه و سرچشمه هویت ایرانی و آغاز پژوهشی شایسته برای پاسخ به این پرسش ها و دامن زدن به استمرار چنین پژوهش هایی است.
