این کتاب به بررسی تصویر بیگانه نمای عرب، در ادبیات فارسی معاصر می پردازد و با ارائه نمونه هایی از متون ادبی، که به موضوع عرب اشاره دارد، درباره مفهوم و محتوای این بیگانه انگاری عرب، در پس زمینه ادبی و اجتماعی ایران بحث می کند.
تعریف مسکوب از ملت فراموش می کند که ایران سرزمینی چند نژادی است و از لحاظ جمعیّت شناسی در شاخص و حوزه متمرکز قرار دارد. حوزه کوچک تر، که در مرکز کشور قرار دارد، فارسی زبان اند ، و در حوزه بزرگتر که اطراف حوزه کوچک را پوشانده، اقوام مختلفی با زبان های دیگر زندگی می کنند. برای رد دیدگاه مسکوب کافی است توجه کنیم که کم تر از نیمی از جمعیت ایران با زبان فارسی به عنوان زبان مادری تکلم می کنند و دیگر اقوام ایرانی از جمله ترک های آذربایجان، ترکمن ها، ترک های قشقایی، کردها و لرها نیم بیشتر جمعیت ایران را تشکیل می دهند. هریک از این گروه های بزرگ نژادی با زبان ها و فرهنگ خاص خود از دیگران متمایز می شوند. حتی جغرافیای سکونت برخی ازاین اقوام انحصاری است. این اقوام از تفاوت نژادی خود با دیگران آگاهند و سطح این آگاهی بسیار وسیع است.