جمالالدین ابومحمد الیاس بن یوسف بن زکی متخلص به نظامی گنجوی (زادۀ ۵۳۵، درگذشتۀ ۶۰۷–۶۱۲) شاعر و داستانسرای ایرانزمین، پارسیگوی حوزۀ تمدن ایرانی در قرن ششم هجری (دوازدهم میلادی) است که به عنوان پیشوای داستانسرایی در ادب فارسی شناخته شده است. این کتاب پس از شرح اجمالی زندگی و آثار او به تفسیر و شرح منظومۀ خسرو و شیرین وی اختصاص یافته است.