مندائیان قومی هستند که به گمنامی در خوزستان زندگی می کنند. غیر از مردم خوزستان، مردم مناطق دیگر ایران عمدتا اطلاعی از موجودیت ایشان ندارند. مردم خوزستان نیز اکثرا اطلاعاتی معوج و مبهم از ایشان دارند. به زبان محلی ایشان را “صبی” می نامند که ظاهرا از ریشه ی “صب” عربی به معنای “ریختن آب” است از آن روی که مناسک دینی مندائیان غالبا با تعمید در آب جاری همراه است انتساب ایشان به “صب” و “صبی” نامیدن ایشان موجه می شود. اگرچه، ایشان خود را “مندائی” می نامند که مشتق از کلمه آرامی مندا به معنای “معرفت” است. اما مندائیان امروزه غالبا مایلند که از نام “صائبین مندائی” برای خود استفاده کنند و به این ترتیب انتساب خود را به “صائبین” مورد تأکید قرار دهند.