کتاب تاریخ منتظم ناصری از سال اول هجرت حضرت محمد(ص) آغاز گشته و به حوادث مهم هر سال پرداخته است، اما فقط شرح جنگ ها و سلطنت سلاطین نیست، بلکه تولد و ارتحال علما و اعیان مملکت، اختراعات و اکتشافات، وقوع زلزله و سیل، امراض عمومی و کسوف و خسوف را نیز در بردارد.
به گفته نویسنده «در ممالك اسلامیه، از صدر اسلام تاكنون دو قسم فرمانروايى در كار بوده؛ يكى حكمرانى مذهبى به عنوان خلافت، ديگرى حكومت اسلامیه به اسم سلطنت». از اين رو، بخش نخست جلد يكم اين اثر از هجرت پيامبر اكرم(ص)؛ يعنى 622م آغاز و تا زوال خلافت عباسيان دنبال مى‌شود و بخش دوم آن به ماجراى چيرگى هلاكوخان و مغولان مى‌پردازد و ماجراها را تا روزگار نویسنده پى مى‌گيرد.
نویسنده جلد دوم را با رويدادهاى 1193 (سال درگذشت كريم خان زند) به پايان مى‌برد و به «اقتضاى ادب و تكليف چاكرى»، شرح سلطنت سلسله قاجاريه را در ذيل «تواريخ ديگر» نمى‌نويسد و از اين رو، در جلد سوم به ويژه تاريخ سلسله قاجار را از هنگامه پيدايى آن تا 1300 مى‌آورد و درباره تاريخ ايل قاجار تا به سلطنت رسيدن آقامحمدخان قاجار به كوتاهى گزارش مى‌دهد. البته سكوت نویسنده درباره برخى از رجال بزرگ عصر قاجار مانند ميرزا تقى خان امير كبير و كارها و آثار مهم او درنگ كردنى است.
