درسهای هانری برگسون، فیلسوف بزرگ و بلندآوازۀ فرانسوی، چنان یگانه، روشنگر، و مبتنی بر اهمیت دادن و پاسداشت زندگی است که «ژیل دلوز» کتابی دربارۀ او نوشت به نام «برگسونیسم» یا مکتب برگسون. برگسون به مفاهیم زمان و مکان، مسئلۀ زندگی، زیستن در جهان، طنز، شوخ طبعی و خندیدن، توجه ویژه‌ای داشت و امروز بخش بزرگی از فهم ما از این مقوله‌ها مدیون نظریه‌پردازی‌های اوست. برگسون به زندگی در سیر حرکتی‌اش و با همۀ تغییر و تحولاتش نگاهی خوش بینانه داشت و همواره با امید به آینده می‌نگریست و به بی‌نهایت بودن امر ممکن در زندگی نظر داشت. کتاب «درس های برگسون برای زندگی» از سری کتاب های «مدرسۀ زندگی» است که با زبانی گویا، ساده، موجز و جذاب، نظرگاه برگسون را در مقام معلم راستین زندگی در برابرمان گذاشته است و واکاوی می‌کند. برگسون زندگی را در اکنون و اینک می‌دید و به مدد اعتقاد راسخش به این که ما همواره از فهم آنچه در آینده منتظرمان است، ناتوانیم، آینده را حامل امیدی بزرگ و خواستنی می‌دانست.
درسهای هانری برگسون، از همین رو، شامل زندگی سرشار از شوخ طبعی، طنز و خندیدن مدام بود. کتاب «درس های برگسون برای زندگی» نوشته ی «مایکل فولی»، حرکت از میان تمام ایده‌های فلسفی این فیلسوف بزرگ برای زندگی در لحظه، همراه با سرخوشی رو به آینده است؛ با رویا، امید و خیال! شاید برگسون و درس هایش برای زندگی، همان چیزی باشد که زندگی قرن بیست و یکمی ما از آن خالی شده است و به بازیابی آن نیاز مبرم داریم.