ناصرالدین شاه چهارمین پادشاه سلسله قاجاریه غریب نیم قرن یعنی مدت چهل و نه سال و یک ماه و سه روز از تاریخ 14 شوال 1264 هجری قمری تا 17 ذی القعده 1313 با کمال استبداد در کشور ایران سلطنت کرد. دوران سلطنت این شخص از لحاظ تحقیق علل بدبختی و عقب ماندگی ملت ایران در تاریخ معاصر جای خاصی دارد. اصولا حکومت یکصد و پنجاه ساله سلسله قاجاریه در ایران برای مردم این مملکت متضمن مفاسد زیادی بوده است. بجز آغا محمدخان موسس این سلسله که مردی با عزم و تدبیر بود و توانست در مدت کمی وحدت ایران را تأمین کند و تمام خاک کشور را در تحت حکومت واحدی در آورد در دوران بقیه «شاهان قجر» یعنی فتحعلیشاه، محمدشاه، ناصرالدین شاه، مظفرالدین شاه، محمد علیشاه و احمد شاه نه تنها هیچ اقدام اساسی برای بهبود وضع مردم و مملکت بعمل نیامد بلکه هر یک بنوبه خود بواسطه بی اطلاعی و سوء سیاست مرتکب لغزش های جبران ناپذیری برای ملت ایران شده اند.