واپسین رویارویی های روشنفکران دینی ایران با مدرنیته از رویکردهای متفاوتی حکایت می کند. این رویکردها را می توان به طور عمده در سه دسته نفی، اثبات و نقد مدرنیته از منظر دینی جای داد که به ترتیب نظریات داوری، سروش و شریعتی آن را باز می نماید. دغدغه اصلی این نوشتار تبین نسبتی است که هر یک از این نظریه پردازان با مدرنیته برقرار می کنند تا اندیشه دینی در درون گفتمان مدرنیته بازسازی شود. در این مسیر جنبه هایی از اندیشه های مدرن مطرح می شود که در ایجاد بنای اندیشه دینی این نظریه پردازان سهم دارند.