ايرانيان از ديرباز به نمايش رو آوردند و آن را در زندگي روزمره به كار گرفتند. آن‌ها از همان روزگاران بين خير و شر خط فاصله كشيدند و جهان در نظر آنان تبديل به صحنه‌ي نبرد اين دو شد. به طور طبیعی نمايش ايراني نيز در آغاز در همين مسير شكل گرفت و سپس دستاوردهاي درخشاني به دست آورد ولی متأسفانه به درستی حفظ و ثبت نشد. دانشنامه نمایش ایرانی کوشیده است از همان اندك اطلاعاتی كه در این باره مانده مجموعه ای درخور تهیه کند.
اگر يونانيان در تئاتر ترون گرد مي‌آمدند تا رفتار اسطوره‌هاي خود را بنگرند، ايرانيان آتش به دست در شب تاريك حركت مي‌كردند تا به ياري ايزدان و نيروهاي خير بروند و اسطوره های خویش را ببینند. آن‌ها نه با پايكوبي و فراموشي كه با تماشا به معنايِ رفتن و پذيرش مخاطره بايد عملاً با دروغ و اژدهای زيانكاره مي‌جنگيدند كه آب‌ها را می‌بست و خاك را می‌خشكاند. اگر زماني جامعه ايراني توانست فرهنگی عظيم بيافريند و بر جهان تأثير بگذارد، بی‌ترديد نمايشی والا، به نشانه جاي تمرين رفتار و پرداختن آن و شناخت جهان نيز داشته و اگر امروز نشانه‌هايی پراكنده از آن گنجينه بر جاي مانده، كوتاهي از نمايش نيست. تندباد حوادث چنان طومارها را درهم پيچيده كه گاه نه از تاك مانده و نه از تاك نشان.
دانشنامه نمایش ایرانی تلاشي است براي شناخت ميراث نمايش ايرانی در قالب جستارهايي در چند و چون آن برای علاقمندان به هنر نمایش.