ردیف موسیقی ایران شامل هفت دستگاه یا مقام و پنچ آواز یا بیات به نام‌های دستگاه ماهور، دستگاه شور، و متعلقات آن (آواز ابوعطا، بیات، ترک، آواز افشاری و آواز دشتی)، دستگاه همایون و بیات اصفهان، دستگاه سه گاه، دستگاه چهارگاه، دستگاه نوا و دستگاه راست و پنچ گاه است که فرهاد فخرالدینی در این کتاب به تجزیه و تحلیل آنها پرداخته است.
ردیف موسیقی ایران حاصل پشتکار و خلاقیت موسیقی‌دانان گذشتۀ ایرانی است، هر چند تاریخ پیدایش و تحول آن دقیق و به خوبی بیان نشده است. در ایران شعر و موسیقی همیشه در کنار هم بوده‌اند؛ شعر به بیان اندیشۀ شاعر و موسیقی به بیان احساس نوازنده آن می‌پردازد. موسیقی هنری است مجرد یا انتزاعی که کارش ایجاد زمینه‌ای است که شنونده به اندازۀ قلمرو فکری‌اش میتواند غم و شادی و احساس خود را با آن تطبیق دهد و در خیال خود از آن لذت ببرد.
فرهاد فخرالدینی متولد 1316 موسیقیدان و آهنگساز متخصص است و در کارنامۀ هنری خود ساخت چند فیلم را هم دارد. مشهورترین اثر موسیقایی‌اش ساخت موسیقی سریال تلویزیونی امام علی است. او یازده سال رهبر ارکستر ملی ایران بود و هم اکنون عضو شورایعالی خانۀ موسیقی ایران است. از مهمترین شاگردان معروفش حسین علیزاده است. فخرالدینی به تعبیر شهرام ناظری ۵۰ سال فعالیت هنری داشته و طی این سال ها موسیقی ارجمند ایرانی را به دوش کشیده است و به نوعی استاد همۀ ما محسوب می شود.