م‍وس‍ی‍ق‍ی‌ در ف‍ره‍ن‍گ‌ ل‍رس‍ت‍ان‌

موسیقی لری از سرچشمه‌های موسیقی “ردیف” و ردیف‌نوازی است که بخش مهم آن از طریق کمانچه و کمانچه‌نوازی محلی در موسیقی رسمی ایران (ردیف) نیز تأثیر گذاشته است. موسیقی محلی لرستان چندان ناشناخته نیست؛ ولی برخلاف بسیاری از موسیقی‌های نواحی دیگر ایران، از حیث مقامات محدود است و معمولاً در “دستگاه ماهور” اجرا می‌شود.
موسیقی لرستان به چهار بخش: موسیقی کار، موسیقی مراسم، موسیقی عروسی و موسیقی ترانه‌های روز تقسیم شده است. ترانه‌های لری با همهٔ‌ پیوندی که با ریشهٔ‌ زبان فارسی دارند، ‌برای همهٔ فارسی‌زبانان قابل فهم نیستند. این موسیقی، ‌از لحاظ اجرایی، ظریف و پیچیده است. غنای کلامی فراوان دارد و مهم‌تر از همه، ‌از روحیهٔ سلحشوری و حماسی برخوردار است. مهم‌ترین ترانه‌هایی که در استان لرستان خوانده می‌شود عبارتند از: “شه‌نومه خوانی” (شاهنامه‌خوانی) که جزو موسیقی حماسی است و سخاوتمندی و سلحشوری را همراه با تاریخ پردرد بیان می‌کند و معمولاً در “چهارگاه” اجرا می‌شود. “بزمیری” که بیش‌تر برای تلف شدن حیوانات اهلی خوانده می‌شود. هالوه گَنِم خَرِم، دوره دوره، ‌کَشکِلَه شیرازی خرم‌آبادی که قصهٔ‌ عشق و عاشقی و مهر و دوستی سادهٔ روستایی است که در هر منطقه به فراخور حال خود تا حدودی تغییراتی در آن داده‌‌اند. علی دوستی یا علی سونه در اصل اسم شخص بوده که بعدها به نام همان فرد معروف شده است. کشکله شیرازی گرمسیری، کوکلاشیری جو، ‌کوش طلا که بیش‌تر همسرایی زنان و مردان در غم از دست دادن یکی از نزدیکان است. بمیرم، میوله سیت بیارم، شیرین و خسرو و دایه‌ دایه که قصهٔ مبارزه‌ها و جنگ‌آوری‌ها و رشادت‌ها است که زبانزد همگان شده است. میری، ‌قدم‌خیر، ای ای وی وی، ضرب سنگین سماع، ضرب سه‌پا و ضرب دوپا که برای مراسم رقص و عروسی است. سازهای محلی لرستان عبارت‌اند از : کمانچه، ‌نی، سرنا، دهل، تنبک، دوزله و یک نوع ساز که مخصوص مراسم مذهبی فرقهٔ‌ اهل حق است و نام محلی آن “تمیره” است. ترانه‌ها و رقص‌های لری بیش‌تر جنبهٔ‌ حماسی دارند و ترانه‌هایی که جنبهٔ تغزلی دارند، ‌کمتر متداول و معمول‌اند. رقص‌های بومی لری نیز متنوع‌اند و به صورت گروهی اجرا می‌شوند. برخی از این رقص‌ها با آهنگ ملایم و برخی دیگر با آهنگ تند انجام می‌گیرند. در لرستان، ‌هنگام شادی و عروسی رقص‌های گروهی انجام می‌گیرند. معمولاً چند تن از مردان که هر یک چوب‌هایی به دست دارند، ‌حرکاتی موزون و هماهنگ را با هم انجام می‌دهند و زنان هم جدا از مردان، ‌با در دست داشتن دستمال‌های رنگی و جنباندن موزن آن‌ها در بالای سرشان به صورت دایره‌وار، می‌رقصند.