فرهنگ ريشه‌ شناسی فارسی

در سال ۱۸۹۳ ميلادی پاول هُرن واژه‌نامه‌ای ريشه‌‌شناسانه برای زبان فارسی فراهم آورد كه ريشۀ كهن ۱۴۰۰ واژۀ فارسی را نمايش می‌داد. دو سال پس از آن، هاينريش هوبشمان كوشيد نارسايی‌های اين واژه‌نامه را در كتابی تازه نمايش دهد.
جلال خالقی مطلق در فرهنگ ريشه‌شناسی فارسی هر يک از واژه‌های هُرن را همراه ريشه‌شناسی او آورده، آنگاه ويرايش هوبشمان را زير ريشه‌يابی هُرن افزوده و سپس افزوده‌ها و راست‌گردانی‌های خويش را زير آنها گرد آورده است.
اين كتاب ريشه‌های اين ۱۴۰۰ واژه را در زبان‌های ايرانی كهن يافته و در پيش گذارده است؛ اگر چه به نوشتۀ برگرداننده‌اش «زمان تكرار آن ديری است در رسيده است.»