ابراهیم پورداوود کتاب گات ها، گزارش پروفسور بارتولومۀ آلمانی را ترجمه و در 1305 خورشیدی برابر با 1926 میلادی در بمبئی به چاپ رساند که آن، اولین گزارش گات هاست. مطالعات عمیق پورداوود در زمینه ادبیات مزدیسنا موجب شد او ترجمه بارتولومه را به کناری گذاشته و خود گات ها را ترجمه کند؛ بدین ترتیب گزارش دوم گات های او در 1331 خورشیدی برابر 1952 میلادی منتشر شد. اکنون این دو کتاب که مکمل یکدیگرند کنار هم قرار داده شده و در یک مجلد انتشار یافته است؛ و اغراق نیست اگر گفته شود این اثر برای اولین بار متن کامل و جامع کتاب گات ها را در ایران ارائه میکند.
گات‌ها از نگاه صرف و نحو و زبان و بیان، شکل ارائه مطالب، فکر و اندیشه، سبک شعر و ویژگی‌های دیگر با دیگر بخش‌های اوستا تفاوت دارد، از این روی همه اوستاشناسان و دانشمندان آن را از خود زردشت می‌دانند، گات‌ها منظوم و موزون به گونه اشعار دینی ایران باستان اند که به شدت موجز و فشرده‌اند و از نظر ساختار دستور زبان استثناء هستند. شاید نخست بلندتر و به نثر بوده اما برای در امان بودن از گزند فراموشی و یا دستبرد روزگار آنها را به نظم در آورده‌اند تا بهتر به خاطر سپرده شود.
اولین فکری که از یک دور مطالعه این کتاب عارض انسان می شود این است که خوشبختانه از این به بعد عموم ایرانیان می توانند مستقیما بدون استعانت از کتب مستشرقین اروپایی، کتابی را که قرنهای بیشمار تا ظهور اسلام در سرتاسر ایران یگانه کتاب آسمانی آبا و اجداد همین ایرانیان به شمار میرفت و علاوه بر این؛ با تورات و انجیل و مهابهاراتا، یکی از قدیمترین کتب مدوّنه نوع بشر است و به دست مردم امروزی رسیده است، یعنی کتاب اوستا را به همین زبان فارسی معمولی مطالعه کنند و از اوضاع و رسوم اخلاق، مواعظ، حکم، فلسفه عالی و معتقدات و قصص اساطیری نیاکان قدیم خود و برادران زردشتی اطلاع حاصل نمایند.
