دشت خوزستان بنابر کیفیت خاص جغرافیایی خود از نظر جنس خاک و تعداد رودخانه های پر آبی که بدین دشت از فلات ایران سرازیر می شد یکی از حاصلخیزترین دشتهای جهان می باشد، که از دورانهای قدیم مورد سکونت بشر واقع شده است. پس از اینکه جوامع انسانی به رمز کشاورزی پی بردند و در این دشت مستقر شدند طولی نکشید که اجتماعات اولیه کشاورزی وارد مرحله شهرنشینی شدند و بقایای این اجتماعات شهرنشین اولیه در اواخر هزاره پنجم پیش از میلاد مسیح امروزه بصورت تپه های عظیمی وجود دارد که بزرگترین نمونه آن ها در کنار شهر فعلی شوش قرار گرفته است.
اثر حاضر گزارشی است از هفت تپه در استان خوزستان، که به حفاری این منطقه، معماری آرامگاه ها و قبور، ظروف، مجسمه ها، اشیاء سنگی، فلزی و استخوانی، مهره ها و کتیبه ها اختصاص دارد.
