اساطیر نشان دهنده فرهنگ و نحوه تفکر مردمان در دورانهای کهن است. سخنگوی بازمانده های گرانبهایی است که از دل خاکها بیرون کشیده می شود و یا در دل سنگها و کوهها یافت می گردد. اساطیر نماینده تداوم زندگی فرهنگی یک ملت و به نوعی تاریخ آن است.
مؤلف در کتاب حاضر به زبانی ساده تاریخ اساطیری ایران را با تکیه بر متن های کهن ایران به رشته تحریر کشیده است. وی نخست درباره واژه «اسطوره » و نحوه به وجود آمدن اساطیر و منافع اسطوره شناسی سخن گفته و سپس منابع اساسی برای تدوین اساطیر ایران را معرفی کرده است. در ادامه به اقوام هند و اروپایی و هند و ایرانی و اساطیر مربوط به آن پرداخته است.
در نهایت مبحث آفرینش از دیدگاه اساطیر ایرانی را طی چهار دوره سه هزار ساله، با این مختصات بررسی کرده است: مرحله اول، به دو قلمرو «اورمزدی» و «اهریمنی» تقسیم شده و از امشاسپندان و ایزدان و دیوان سخن به میان آمده است. مرحله دوم درباره آفرینش پیش نمونه‌های گیتی است. حمله اهریمنی، سرنوشت پیش نمونه‌ها، نخستین زوج آدمی و رویدادهای سلسله پیشدادیان و کیانیان مربوط به مرحله سوم است و در مرحله چهارم از آمدن زرتشت، فرزندان موعود او و سرنوشت پایانی جهان، بنابر اسطوره های ایران سخن رفته است.
