روانشناسی کودک به مطالعۀ رشد ذهنی او می‌‌پردازد. به عبارت دیگر، روانشناسی کودک با تطور رفتارها از بدو تولد تا مرحلۀ گذار که نوجوانی نامیده می‌شود و طی آن فرد، قدم به جامعۀ بزرگسالان می‌گذارد، سروکار دارد. رشد ذهنی از رشد جسمانی به‌‌ویژه تکامل سلسلۀ اعصاب و غدد ترشحی که تا سن شانزده‌سالگی ادامه مییابد، جدانشدنی است. از این امر، نخست نتیجه می‌گیریم که تنها مطالعۀ کودک از بدو تولد، برای شناخت رشد ذهنی او کافی نیست، چرا که جنین‌شناسی ما را با بازتاب‌ها و حرکات جنینی آشنا می‌کند. دوم اینکه، از جنبۀ نظری، روانشناسی کودک از سویی بخش ویژه‌ای از مراحل عمومی رشد جنین را که پس از تولد نیز ادامه می‌یابند بررسی می‌کند؛ از سوی دیگر تمامی رشد جسمی و ذهنی را تا رسیدن به وضع تعادل نسبی، که مرحلۀ بزرگسالی را می‌سازد، مطالعه می‌کند. تنها پس از تولد است که تأثیر محیط، هم از نظر جسمی و هم از نظر ذهنی، اهمیتی فزاینده مییابد. پس روانشناسی کودک نمی‌تواند منحصرا به بیان عوامل زیستی بسنده کند، زیرا عوامل مربوط به تمرین و تجربه، همچنین عوامل مربوط به زندگی اجتماعی، به‌طورکلی، در رشد کودک نقشی مؤثر دارند.
کتاب روان شناسی کودک دربرگیرندۀ خطوط اصلی نظریاتی است که پیاژه در حوزۀ روانشناسی کودک عرضه کرده است و به همین دلیل کتاب، بسیار مختصر و فشرده است. از این‌رو مترجم کوشیده است در پیش‌گفتار خود تعریفی مقدماتی از مفاهیم و اصطلاحات پیاژه فراهم آورد و خواننده را برای آسان‌تر خواندن کتاب آماده سازد و نیز برخی توضیحات ضروری را در متن کتاب به شکل زیرنویس آورده است.