بازی فعالیت محوری دوران کودکی است که به هزاران شکل مختلف وجود دارد. بهترین نوع بازی باعث ایجاد فعالیت، لذت، همکاری، بحث، تحقیق و حل مسئله در کودکان می‌شود. کودکان می‌توانند با بازی «لذت انگیزه‌داشتن» را حس کنند و چیزهایی یاد بگیرند که از هیچ راه دیگری نمی‌توان آموخت. گفته‌اند کل فرهنگ انسانی بر مبنای توانایی بازی‌کردن شکل گرفته است. شاید توضیح بهتر این باشد که فرهنگ انسانی از توانایی ما در فکر‌کردن دربارۀ فعالیت خلاقانۀ ما و یادگیری از این طریق منشأ گرفته است و این فعالیت، بازی‌کردن را شامل می‌شود.
ماهیت بازی این است که فعالیت‌هایی را در بر می‌گیرد که با هدف لذت‌بردن انجام می‌شود، اما بازی‌ها ممکن است اهداف جدی نیز داشته باشند. بازی‌ها می‌توانند به ما کمک کنند مهارت‌هایمان را در عمل به کار گیریم و مفاهیم و راهبردهایی ایجاد کنیم. بازی، در معمولی‌ترین شکل خود، ممکن است شامل رشته‌ای از کارهای روزمرۀ تکراری و یکنواخت شود. شاید یکی از نتایج این امر آن باشد که بازی‌کردن، به جز ورزش‌هایی که در مدرسه انجام می‌شود، تا حد زیادی فعالیتی برای کودکان یا فعالیتی برای اوقات فراغت در نظر گرفته شده است. وظیفۀ معلم است که متوجه باشد بازی آموزشی هدف و ساختار دارد و فقط برای پر کردن زمان نیست. بدون کمک معلم یا واسطه‌ای که محیط را آماده کند و پیشنهادهایی ارائه دهد، بازی بچه‌ها اغلب به بن‌بست می‌خورد و از جنبۀ فکری بی‌هدف می‌شود.
هدف از تدوین این کتاب آن است که مجموعه‌ای از بازی‌ها را برای کودکان، دانش‌آموزان و/یا بزرگسالان در اختیار نهد تا هم بازی کنند و هم دربارۀ آن بازی‌ها بیندیشند. پس از هر بازی، فعالیت‌ها و پرسش‌هایی برای به چالش‌کشیدن اندیشه و افزایش تفکر دربارۀ آن بازی گنجانده شده است. بازی‌هایی برای فکر کردن شامل 100 بازی است که افراد، گروه‌های کوچک یا اعضای کلاس می‌توانند در خانه یا مدرسه انجام دهند. این بازی‌ها کمک می‌کند مهارت‌های فکر‌کردن، یادگیری، منطق و زبان پرورش یابد.
