در کتاب روابط ایران و روس، روابط ایران و روس از تاریخ 1780- 1828 بررسی شده است. کتاب در 9 فصل با این موضوعات تدوین شده است: “مراحل اولیه روابط ایران و روسیه”، “امپراتوری ایران و سرزمین های مرزی قفقاز در پایان قرن هجدهم میلادی اوایل قرن سیزدهم هجری قمری”، “توسعه طلبی روسیه در دوره سلطنت کاترین کبیر”، “سیاست روسیه: مسائل و ادامه گذشته”، “استیلای روسیه بر قفقاز شرقی”، “ریشه های جنگ اول ایران و روس”، “جنگ، 1804 1813 میلادی/ 1218 1228 هجری قمری”، “فرانسه و انگلستان در ایران” و “پیامدهای نزاع بر سر قفقاز شرقی”.
از زماني كه پطركبير كشورخويش را به صورت يك قدرت فائقه درآورد، توسعه طلبي روسيه موجب نگراني عميق دولتهاي آسيايي و اروپايي بوده است .
اين توسعه طلبي در فاصله نخستين جنگ پطركبير با امپراطوري عثماني تا دوران سياست « تجديد نفوذ » آمريكا در نيمه قرن بيستم، نقشه دو قاره را بر هم زد و آتش منازعات بسيار و گاه خونين را برافروخت.
ايران از مناطقي است كه پيشروي و نفوذ روسيه در آن بسيار چشمگير بوده است.
نزديك به دو قرن، ويژگيهاي اصلي رابطه اين دو كشورعدم اعتماد، طرح اتهامات متقابل، و گاه برخورد نظامي بود.